ارسطو معمولاً مخترع غایت شناسی در نظر گرفته می شود، اگرچه این اصطلاح دقیق در قرن هجدهم سرچشمه گرفت. اما اگر غایتشناسی به معنای استفاده از غایات یا اهداف در علوم طبیعی باشد، ارسطو بیشتر مبتکر انتقادی تبیین غایتشناختی بود.
غایتشناسی از کجا آمده است؟
اصطلاح غایتشناسی از کلمات یونانی telos و logos گرفته شده است. Telos به معنای هدف یا غایت یا هدف یک چیز است در حالی که logos به معنای مطالعه ماهیت یک چیز است. پسوند ology یا مطالعه از نیز از اسم logos است.
چه کسی از رویکرد غایتشناختی به اخلاق دفاع کرد؟
نظریه غایتشناختی، که به عنوان نظریه «نتیجهگرایی» نیز شناخته میشود، توسط فیلسوف جان استوارت میل حمایت شد. یکی از اصول غایت شناسی، اصل سودمندی است، که بیان می کند که یک عمل باید بیشترین خیر را برای بیشترین تعداد افرادی که در یک موقعیت دخیل هستند، به همراه داشته باشد.
آیا ارسطو غایتشناسی است یا دئونتولوژیک؟
معمولاً در فلسفه اخلاق فرض می شود که رویکرد غایت شناختی ، همانطور که در اخلاق فضیلت ارسطو نشان داده شده است، و یک رویکرد دین شناختی، همانطور که توسط اخلاق وظیفه کانت منادی شده است، ناسازگار هستند.; خوب یا حق، برای تعیین این دو سنت عمده با محمولات نمادین آنها.
چه نظریه های اخلاقی غایت شناختی هستند؟
همه نظریه های اخلاقی غایت شناختی موقعیتحسن اخلاقی در پیامدهای اعمال ما. بر اساس نظریه اخلاقی غایتشناختی (یا نتیجهگرایانه)، همه اعمال عقلانی انسان غایتشناختی هستند به این معنا که ما درباره ابزار دستیابی به اهداف معین استدلال میکنیم. بنابراین، رفتار اخلاقی هدفمند است.