استدلال عاطفی. این یکی آنقدر رایج است که باور کردنش خیلی آسان است. استدلال عاطفی تحریفی است که ما آن را احساس می کنیم، بنابراین باید درست باشد. معمولاً وقتی با خودتان صحبت می کنید و موقعیت هایی را تصور می کنید، نوعی پاسخ فیزیکی دریافت می کنید.
چرا سناریوهایی را در ذهنم تصور می کنم و با خودم صحبت می کنم؟
همچنین به عنوان "فاجعه_سازی" نیز شناخته می شود و برای بسیاری از افراد در مقطعی از زندگی آنها اتفاق می افتد. ممکن است نتیجه تجربیات بد قبلی شما باشد که نمی‌توانید از آن دست بکشید، یا ممکن است با مشکلات روانی مانند اضطراب یا افسردگی مزمن مرتبط باشد.
آیا حرف زدن با خود توهم است؟
اگر فردی به عنوان بخشی از یک توهم با خود صحبت می کند، باید از یک متخصص مراقبت های بهداشتی کمک بگیرد. خودگویی و توهم ممکن است نشان دهنده یک وضعیت سلامت_روانی مانند اسکیزوفرنی باشد. فرد مبتلا به اسکیزوفرنی ممکن است تغییراتی را در رفتار و افکار خود تجربه کند، مانند توهم یا هذیان.
آیا شرایطی وجود دارد که با خود صحبت کنید؟
مواردی وجود دارد که صحبت کردن با خودتان می تواند نشانه ای از یک بیماری روانی باشد. زمزمه کردن و بیان جملات تصادفی با صدای بلند می تواند نشانه اسکیزوفرنی باشد. اسکیزوفرنی افراد زیادی را در سراسر جهان تحت تاثیر قرار می دهد. در جوانان زمانی که در حال گذراندن تحولات اساسی در زندگی خود هستند، بیشتر دیده می شود.
آیا با خودتان صحبت می کنیدمثل فکر کردن؟
« صحبت کردن با خودمان کاملاً در هنجار است. دکتر جسیکا نیکولوسی، روانشناس بالینی مستقر در نیویورک، می گوید در واقع، ما دائماً با خود صحبت می کنیم. "کسی می تواند استدلال کند که فقط فکر کردن به چیزها به آرامی، بدون صحبت با صدای بلند، صحبت کردن با خودمان است."
