مونولوگ دراماتیک به نوعی از شعر اشاره دارد. این اشعار دراماتیک هستند به این معنا که کیفیتی نمایشی دارند; یعنی شعر برای مخاطب خوانده شود. گفتن اینکه شعر مونولوگ است به این معنی است که اینها سخنان یک گوینده منفرد است که هیچ دیالوگی از هیچ شخصیت دیگری نمی آید.
آیا یک شعر می تواند مونولوگ نمایشی باشد؟
مونولوگ نمایشی، شعری که در قالب سخنرانی یک شخصیت فردی سروده شده است. حس روایی تاریخ گوینده و بینش روانشناختی شخصیت او را در یک صحنه واحد فشرده می کند.
آیا شعر می تواند مونولوگ باشد؟
یک شعر مونولوگ - که به عنوان مونولوگ نمایشی یا شعر پرسونا نیز شناخته می شود - دارای یک گوینده است که یک شخصیت داستانی و متمایز از شاعر یا نویسنده شعر است. اگرچه نسخه‌های قبلی این فرم وجود دارد، شعر مونولوگ ابتدا در آثار شاعر ویکتوریایی رابرت براونینگ به شهرت رسید.
نمونه ای از مونولوگ نمایشی چیست؟
شعری که در آن گوینده خیالی شنونده ساکت را مخاطب قرار می دهد، معمولاً نه خواننده. مثال‌ها عبارتند از رابرت براونینگ "My Last Duchess"، T. S. الیوت "آهنگ عشق جی.
کدام یک از شعرهای زیر مونولوگ نمایشی است؟
آلفرد، Ulysses لرد تنیسون، که در سال 1842 منتشر شد، اولین مونولوگ نمایشی واقعی نامیده می شود. بعد از اولیس، بیشترین تنیسونتلاش‌های معروف در این زمینه عبارتند از Tithonus، Lotos-Eaters، و St. Simon Stylites، همه از شعرهای 1842. مونولوگ‌های بعدی در مجلدات دیگر، به‌ویژه بت‌های پادشاه ظاهر می‌شوند.
