1842: Henry Shrapnel، مخترع گلوله توپ دوربرد که نام او را یدک می کشد، درگذشت. شارپنل، یک ستوان بریتانیایی، زمانی که در اواسط دهه 1780 گلوله خود را کامل کرد، در توپخانه سلطنتی خدمت می کرد. یک گلوله ترکش، بر خلاف یک گلوله توپخانه معمولی با قابلیت انفجار قوی، به عنوان یک سلاح ضد نفر طراحی شده است.
گلوله های توپخانه چه زمانی اختراع شد؟
گلوله توپخانه در قرن پانزدهم استفاده می شد، ابتدا به عنوان ظرفی ساده برای شلیک های فلزی یا سنگی، که با ترکیدن ظرف پس از خروج از ظرف پراکنده شد. تفنگ پوسته های انفجاری در قرن شانزدهم یا شاید حتی قبل از آن مورد استفاده قرار گرفتند.
گلوله های توپخانه چگونه ایجاد شدند؟
معمولاً پوسته های توپخانه به همان روشی ساخته می شوند که گلوله های سلاح های کوچک، با بیرون کشیدن آنها از یک فنجان یا یک دیسک فلزی (شکل 4). ترسیم احتمالاً رایج‌ترین روش ساخت پوشش است.
گلوله های توپخانه در WW1 از چه چیزی ساخته شده بودند؟
رایج‌ترین نوع گلوله‌ای که توسط ارتش‌های متفقین قبل از جنگ پرتاب می‌شد، ترکش، یک پرتابه فولادی توخالی پر از گلوله فلزی و یک انفجار باروت بود که توسط فیوز زمان منفجر شد.
چرا به آن می گویند ترکش؟
ترش، در اصل نوعی پرتابه ضد نفر که به نام مخترع آن، هنری شاپنل (۱۷۶۱–۱۸۴۲)، یک افسر توپخانه انگلیسی نامگذاری شده است. پرتابه های ترکش حاوی گلوله های کوچک یا کروی بودندگلوله ها، معمولاً از سرب، همراه با مواد منفجره برای پراکنده کردن گلوله و همچنین قطعات پوسته.
