می‌توانیم از فاعل + will + مصدر (من می‌رفتم) یا فاعل + would + have + فعل ماضی (من می‌رفتم) استفاده کنیم. … این اغلب نوعی نسخه زمان گذشته «اراده» است. به یاد داشته باشید که هر دو " had" و "wild" را می توان به "d" کوتاه کرد. اما فقط "wild" با یک مصدر بدون "to" دنبال می شود.
آیا یک مصدر است؟
هنگامی که در مورد یک موقعیت فرضی یا خیالی/غیر واقعی صحبت می کنیم از مصدر استفاده می کنیم. به عنوان مثال، در عبارات شرطی دوم: احتمالاً در موقعیت او شغل جدیدی پیدا می کنم. اگر می دانستم که او می آید، اینجا نبودم!
لغت will در چه زمانی است؟
از نظر فنی، will زمان گذشته اراده است، اما یک فعل کمکی است که کاربردهای زیادی دارد که برخی از آنها حتی زمان حال را بیان می کنند.
از چه زمان فعل استفاده می کند؟
شکل زمان گذشته اراده است. چون فعل ماضی است، از آن استفاده می شود: صحبت از گذشته. صحبت کردن در مورد فرضیه ها (زمانی که چیزی را تصور می کنیم)
می خواهید یا می خواهید؟
بسیاری از زبان آموزان انگلیسی will را دریافت می کنند و گیج می شوند زیرا در موقعیت های بسیار مشابه استفاده می شوند. اما آنها یکسان نیستند. تفاوت اصلی بین اراده و اراده در این است که اراده برای احتمالات واقعی استفاده می شود در حالی که از اراده برای موقعیت های تصوری در آینده استفاده می شود.
