اولین درمان برای یک بیماری. اغلب بخشی از یک مجموعه استاندارد از درمان‌ها، مانند جراحی و به دنبال آن شیمی‌درمانی و پرتودرمانی است. هنگامی که به خودی خود استفاده می شود، درمان خط اول به عنوان بهترین درمان پذیرفته شده است.
درمان خط اول و درمان خط دوم چیست؟
درمان خط اول شما ممکن است کارساز نباشد، ممکن است شروع شود اما سپس کار خود را متوقف کند، یا ممکن است عوارض جانبی جدی ایجاد کند. سپس ممکن است پزشک شما یک درمان خط دوم را پیشنهاد دهد که به آن درمان خط دوم نیز می‌گویند. این یک درمان متفاوت است که احتمالاً مؤثر است.
خطوط درمان چیست؟
یک خط درمانی شامل ≥1 چرخه کامل از یک دارو، یک رژیم متشکل از ترکیبی از چندین دارو، یا یک درمان متوالی برنامه ریزی شده است . رژیم‌های مختلف (به عنوان مثال، 3-6 چرخه درمان اولیه با بورتزومیب-دگزامتازون [VD] و به دنبال آن پیوند سلول‌های بنیادی [SCT]، تثبیت، و …
خط دوم درمان چیست؟
درمان خط دوم درمان برای یک بیماری یا وضعیت پس از شکست درمان اولیه (درمان خط اول) شکست خورده، متوقف شده، یا عوارض جانبی غیرمعمول است. تحمل کرد. درک "خطوط درمان" و اینکه چگونه آنها با درمان خط اول تفاوت دارند و می توانند در آزمایشات بالینی نقش داشته باشند، مهم است.
داروهای خط اول چیست؟
داروهای خط اول ضد سل - ایزونیازید(INH)، ریفامپیسین (RIF)، اتامبوتول (EMB)، پیرازینامید (PZA) و استرپتومایسین (SM). فلوروکینولون ها - افلوکساسین (OFX)، لووفلوکساسین (LEV)، موکسی فلوکساسین (MOX) و سیپروفلوکساسین (CIP). داروهای ضد سل تزریقی - کانامایسین (KAN)، آمیکاسین (AMK) و کاپرومایسین (CAP).
