Nitriding یک فرآیند عملیات حرارتی است که نیتروژن را در سطح فلز پخش می کند تا سطحی سخت شده ایجاد کند. این فرآیندها بیشتر در فولادهای کم آلیاژ استفاده می شوند. آنها همچنین روی تیتانیوم، آلومینیوم و مولیبدن استفاده می شوند.
تفاوت بین نیترید کردن و کربورسازی چیست؟
Carburizing و Nitriding دو تکنیکی هستند که در فرآیند سخت شدن ساختار فلزی استفاده می شوند. تفاوت اصلی بین کربورسازی و نیتریدینگ در این است که در کربن‌سازی، کربن به سطح فولاد پخش می‌شود در حالی که در فرآیند نیتروژن، نیتروژن به سطح فولاد پخش می‌شود.
چگونه نیتریدینگ سختی را افزایش می دهد؟
Nitriding یک عملیات سطحی مرتبط با انتشار است (شکل 3) با هدف افزایش سختی سطح (از جمله خواص دیگر) با ایجاد یک محفظه روی سطح قطعه(شکل 4). یکی از جذابیت های این فرآیند این است که نیازی به خاموش کردن سریع نیست.
نیتریدینگ چگونه انجام می شود؟
نیتروژن معمولاً با گرم کردن اجسام فولادی در آمونیاک گازی (NH 3) در دمای بین ۵۰۰ تا ۵۵۰ درجه سانتی گراد (۹۵۰ و ۱,۰۵۰ درجه) انجام می‌شود. F) برای دوره های 5 تا 100 ساعت، بسته به عمق انتشار مورد نظر نیتروژن.
مزایای نیتریدینگ چیست؟
مزایا و مضرات نیتریدینگ
- نگهداری بهتر سختی در دماهای بالا.
- قدرت خستگی بیشترتحت شرایط خورنده.
- تاب یا اعوجاج کمتری در ماهیتابه درمان شده است.
- محدودیت استقامت بالاتر تحت تنش های خمشی.
- مقاومت بیشتر در برابر سایش و خوردگی.
- سختی سطح بیشتر.
