سلول های ایمنی و پاتوژن ها همگی غشای سلولی بار منفی دارند. این امر باعث دفع فاگوسیت و پاتوژن از یکدیگر می شود. مولکول اپسونین بر نیروی دافع بارهای منفی از طریق برهمکنش بین اپسونین و گیرنده های سطح سلول بر روی سلول های ایمنی غلبه می کند.
اهمیت آنتی بادی هایی که به عنوان اپسونین در پاسخ ایمنی عمل می کنند چیست؟
برخی از اپسونین ها (از جمله برخی پروتئین های مکمل) تکامل یافته اند تا الگوهای مولکولی مرتبط با پاتوژن را پیوند دهند، مولکول هایی که فقط در سطح پاتوژن ها یافت می شوند و فاگوسیتوز این پاتوژن ها را ممکن می کنند. مصونیت ذاتی آنتی بادی ها به آنتی ژن های روی سطح پاتوژن متصل می شوند و ایمنی تطبیقی را ممکن می سازند.
کدام اجزای سیستم ایمنی می توانند به عنوان اپسونین عمل کنند؟
Opsonization و گیرنده های مکمل غشایی
پروتئین های سرمی خاص، که به عنوان اپسونین شناخته می شوند، ذرات را می پوشانند و باعث می شوند که ذرات به شدت به فاگوسیت ها متصل شوند و باعث بلع شوند. سیستم مکمل (C) با پوشش دادن ذرات مانند باکتری با C3 و C4 ثابت، نقش مهمی در اپسونیزاسیون بازی می کند.
چرا اپسونیزاسیون فاگوسیتوز را افزایش می دهد؟
بنابراین، اپسونین ها به عنوان علائم یا برچسب هایی عمل می کنند که آنتی ژن یا مولکولی را برای بلع و حذف از طریق فاگوسیتوز تعیین می کنند. فاگوسیتوز با اپسونیزاسیون
افزایش می یابد زیرا اپسونین هایی که هدف را می پوشانندنتایج مولکول بر تمایل سلول‌ها برای نزدیک نشدن به هم (پتانسیل زتا) غلبه می‌کند..
آیا فاگوسیتوز بدون اپسونین رخ می دهد؟
علاوه بر فاگوسیتوز اپسونیک، میکروارگانیسم های را می توان مستقل از حضور اپسونین ها در سطح آنها بلعید. این نوع فاگوسیتوز به ویژه برای ریشه‌کن کردن عفونت‌هایی که در محل‌هایی که از نظر اپسونین‌های سرم ضعیف هستند مانند ریه رخ می‌دهند، مهم است.
