سطح میوگلوبین به طور معمول بسیار پایین است یا در ادرار قابل تشخیص نیست. سطوح بالای میوگلوبین ادرار نشان دهنده افزایش خطر آسیب و نارسایی کلیه است. آزمایش‌های اضافی مانند BUN، کراتینین و آزمایش ادرار برای نظارت بر عملکرد کلیه در این افراد انجام می‌شود.
میوگلوبین چگونه در ادرار ظاهر می شود؟
هنگامی که عضله آسیب می بیند، میوگلوبین موجود در سلول های ماهیچه ای در جریان خون آزاد می شود. کلیه ها به خارج کردن میوگلوبین از خون به ادرار کمک می کنند. وقتی سطح میوگلوبین بیش از حد بالا باشد، می تواند به کلیه ها آسیب برساند.
به طور خاص چه چیزی باعث وجود میوگلوبین در ادرار می شود؟
علل احتمالی نتایج غیرطبیعی
مثلاً اگر یکی از موارد زیر رخ دهد، میوگلوبین ممکن است در ادرار شما ظاهر شود: ، بر اثر تصادف یا جراحی. مصرف مواد مخدر، مصرف الکل، تشنج، ورزش شدید طولانی مدت و سطوح پایین فسفات نیز می تواند به عضلات اسکلتی شما آسیب برساند.
چگونه میوگلوبینوری را آزمایش می کنید؟
می توان با درخواست رسوب ادرار با ۸۰٪ سولفات آمونیوم اشباع شدهبرای میوگلوبینوری آزمایش کرد. اگر سوپرنات ادرار پس از سانتریفیوژ قرمز مایل به قهوه ای باقی بماند، 2.8 گرم سولفات آمونیوم باید به 5 میلی لیتر ادرار با pH خنثی اضافه شود.
آزمایش ادرار میوگلوبین برای چیست؟
این آزمایش پروتئینی به نام میوگلوبین را در ادرار شما اندازه گیری می کند. این آزمایش می‌تواند به شما کمک کند که آیا عضله شما را تشخیص دهدبافت آسیب دیده است. میوگلوبین در قلب و ماهیچه های اسکلتی شما یافت می شود. در آنجا اکسیژنی را که سلول‌های ماهیچه‌ای برای انرژی استفاده می‌کنند جذب می‌کند.
