از طرف دیگر، مولکول‌هایی که آبدوست هستند، نمی‌توانند از غشای پلاسمایی عبور کنند - حداقل بدون کمک - زیرا
مانند قسمت بیرونی غشاء آب دوست هستند ، و بنابراین از داخل غشاء حذف می شوند.
چرا مولکول های آبدوست نمی توانند از دولایه لیپیدی عبور کنند؟
مولکول های قطبی یا یونی بزرگ که آبدوست هستند، نمی توانند به راحتی از دولایه فسفولیپیدی عبور کنند. … اتم ها یا مولکول های باردار با هر اندازه ای نمی توانند از طریق انتشار ساده از غشای سلولی عبور کنند، زیرا بارها توسط دم های آبگریز در داخل لایه دوگانه فسفولیپیدی دفع می شوند.
چگونه مولکول های آبدوست از غشای پلاسمایی عبور می کنند؟
غشای پلاسمایی به طور انتخابی نفوذپذیر است. مولکول‌های آبگریز و مولکول‌های قطبی کوچک می‌توانند در لایه لیپیدی منتشر شوند، اما یون‌ها و مولکول‌های قطبی بزرگ نمی‌توانند. … در حمل و نقل آسان، مولکول های آب دوست به پروتئین "حامل" متصل می شوند. این نوعی انتقال غیرفعال است.
چرا مولکول های آبدوست مانند یون های باردار و مولکول های قطبی نمی توانند از غشای پلاسما عبور کنند؟
مولکول های قطبی یا یونی بزرگ که آبدوست هستند، نمی توانند به راحتی از دولایه فسفولیپیدی عبور کنند. اتم‌ها یا مولکول‌های باردار با هر اندازه‌ای نمی‌توانند از طریق انتشار ساده از غشای سلولی عبور کنند، زیرا بارها توسط دفع می شوند توسطآبگریزدم در داخل دولایه فسفولیپیدی.
آیا مولکول های آبگریز می توانند از غشای پلاسما عبور کنند؟
بنابراین، گازها (مانند O2 و CO2)، مولکول های آبگریز (مانند بنزن)، و مولکول های قطبی کوچک اما بدون بار (مانند H 2O و اتانول) می توانند در سراسر غشای پلاسمایی پخش شوند. با این حال، سایر مولکول های بیولوژیکی قادر به حل شدن در قسمت داخلی آبگریز دو لایه فسفولیپیدی نیستند.
