سرانجام، استرپتومایسین در سال 1944 از طریق کار آلبرت شاتز در آزمایشگاه سلمان واکسمن کشف شد (7). استرپتومایسین در درمان عفونت های قارچی کمتر از استرپتوتریسین بود، اما در مدل های حیوانی سمیت کمتری داشت و 50 برابر در کشتن M. موثر بود.
اولین بار چه زمانی استرپتومایسین برای درمان سل استفاده شد؟
سل، به نام استرپتومایسین. این ترکیب برای اولین بار در نوامبر 1949 به یک بیمار انسانی داده شد و بیمار درمان شد. متعاقباً، مشاهده شد که برخی از بیمارانی که استرپتومایسین دریافت کرده‌اند، بهبود یافته و دوباره بیمار می‌شوند، زیرا باسیل سل نسبت به دارو مقاومت نشان داده است.
استرپتومایسین در کجا یافت شد؟
استرپتومایسین یکی از اولین داروهای آمینوگلیکوزید بود که کشف شد. در سال 1943، A. I. Schatz، دانشجوی فارغ التحصیل در آزمایشگاه دانشگاه راتگرز از پیشگام آنتی بیوتیک S. A. Waksman، آن را از باکتری اکتینوباکتری Streptomyces griseus جدا کرد..
چه کسی استرپتومایسین را برای سل کشف کرد؟
استرپتومایسین توسط بیوشیمیدان آمریکایی سلمان واکسمن، آلبرت شاتز و الیزابت باگی در سال 1943 کشف شد. این دارو با تداخل در توانایی یک میکروارگانیسم برای سنتز پروتئین های حیاتی خاص عمل می کند.
چه کسی استرپتومایسین را معرفی کرد؟
آنتی بیوتیک استرپتومایسین بلافاصله پس از معرفی پنی سیلین کشف شد.به پزشکی Selman Waksman، که جایزه نوبل را برای این کشف دریافت کرد، از آن زمان به طور کلی به عنوان تنها کاشف استرپتومایسین شناخته می شود.
