آزمایش aPTT زمانی طولانی می شود که کمبود برخی از فاکتورهای انعقادی وجود داشته باشد یا زمانی که هپارین وجود دارد - دو وضعیتی که خطر خونریزی را افزایش می دهند. در مقابل، زمانی که aPTT به دلیل تداخل آنتی بادی ها در برابر فسفولیپیدها طولانی شود، بیمار در واقع خطر ترومبوز را افزایش می دهد.
چرا PTT در ضد انعقاد لوپوس طولانی می شود؟
بر خلاف اکثر بیماران مبتلا به ضد انعقاد لوپوس، این بیماران به دلیل کمبود پروترومبین زمان پروترومبین طولانی‌تری خواهند داشت. از آنجایی که این آنتی بادی های ضد پروترومبین غیرخنثی کننده هستند، نمی توان آنها را با یک مطالعه اختلاط پلاسما معمولی شناسایی کرد.
چگونه سندرم آنتی فسفولیپید بر کلیه ها تأثیر می گذارد؟
نفروپاتی سندرم آنتی فسفولیپیدی یک بیماری عروقی است کهتوفت گلومرولی، عروق بینابینی و عروق اطراف لوله را تحت تاثیر قرار می دهد. هیستوپاتولوژی ضایعات کلیوی را به صورت حاد یا مزمن مشخص می کند، یافته کلاسیک میکروآنژیوپاتی ترومبوتیک است که منجر به فیبروز، تیروئیدیزاسیون توبول، قشر کانونی می شود…
چرا آنتی فسفولیپید بیش از حد انعقاد پذیر است؟
حالت انعقادی بیش از حد در بیماران مبتلا به سندرم آنتی فسفولیپید مربوط به بیان فاکتور بافتی القایی بالا در مونوسیت ها و کم پروتئین آزاد s است. عروق ترومب شریانی بیول.
چرا ترومبوز در سندرم آنتی فسفولیپید رخ می دهد؟
سندرم آنتی فسفولیپیدی (AN-te-fos-fo-LIP-id) زمانی رخ می دهد کهسیستم ایمنی بدن شما به اشتباه آنتی بادی هایی ایجاد می کند که احتمال لخته شدن خون شما را بسیار بیشتر می کند. این می تواند باعث لخته شدن خون خطرناک در پاها، کلیه ها، ریه ها و مغز شود.
