Archaeopteryx شناخته شده است که از دایناسورهای گوشتخوار کوچک تکامل یافته است، زیرا ویژگی های بسیاری مانند دندان ها و دم بلند را حفظ کرده است. همچنین دارای یک استخوان جناغی، ستون سینه، استخوانهای توخالی با دیواره نازک، کیسه‌های هوا در ستون فقرات، و پرهایی است که در اقوام کولوروسوری غیر پرندگان پرندگان نیز یافت می‌شود.
ویژگی های Archaeopteryx چیست؟
این یکی از مهم ترین فسیل هایی است که تاکنون کشف شده است. بر خلاف تمام پرندگان زنده، آرکئوپتریکس دارای مجموعه ای کامل از دندان ها، جناغی نسبتاً صاف ("استخوان سینه")، دمی بلند و استخوانی، گاسترالیا ("دنده های شکمی") و سه چنگال بود. روی بالی که هنوز می‌توانست برای گرفتن طعمه (یا شاید درختان) استفاده شود.
آیا آرکئوپتریکس پنجه داسی داشت؟
پنجه داسی شکل
Archaeopteryx و پرندگان بعدی پنجه‌های کوچک‌تری داشتند، اما کاسواری مدرن، یکی از خویشاوندان شترمرغ، چنگکی شبیه چنگال شترمرغ ایجاد کرد. دایناسورها (همچنین برای شکار).
آیا آرکئوپتریکس استخوان جناغی داشت؟
بر خلاف پرندگان امروزی دارای یک مجموعه کامل از دندان ها، یک دم استخوانی بلند و سه چنگال در بال خود بود که ممکن است برای گرفتن شاخه ها استفاده می شد. فاقد انگشتان کاملاً معکوس بود که بسیاری از پرندگان امروزی را قادر به نشستن می‌کرد. با این حال، Archaeopteryx دارای یک استخوان جناغی، بال و پرهای نامتقارن "پرواز"، مانند یک پرنده بود.
آرکئوپتریکس چه ویژگی های مشترکی با پرندگان داشت؟
Archaeopteryxویژگی های خزنده و پرنده را نشان می دهد. مانند خزندگان، آرکئوپتریکس مجموعه کاملی از دندان ها داشت. بر خلاف همه پرندگان زنده، آرکئوپتریکس دارای جناغی صاف، دمی بلند و استخوانی، گاسترالیا و سه چنگال روی بال بود که تصور می‌شود برای گرفتن طعمه یا شاید درختان از آن استفاده می‌شود.
Hollow Bird Bones - Adaptations for Flight
