یک جت اخترفیزیکی یک پدیده نجومی است که در آن جریان‌های خروجی ماده یونیزه شده به صورت پرتوی گسترده در امتداد محور چرخشمنتشر می‌شود. هنگامی که این ماده بسیار شتاب یافته در پرتو به سرعت نور نزدیک می شود، جت های اخترفیزیکی به جت های نسبیتی تبدیل می شوند زیرا اثرات نسبیت خاص را نشان می دهند.
چگونه جت های نسبیتی از سیاهچاله می گریزند؟
پاسخ: ماده ای که ما به عنوان جت های ساطع شده از یک سیاهچاله مشاهده می کنیم، در واقع از خود سیاهچاله نمی آیند. جت ها از ماده ای تشکیل شده اند که در حال فرار از قرص برافزایشی است که سیاهچاله را احاطه کرده است.
فشارهای سیاهچاله چگونه کار می کنند؟
سیاهچاله‌های فوق‌جرم در مراکز برخی کهکشان‌های فعال جت‌های پرتوهای قدرتمندی از تابش و ذرات ایجاد می‌کنند که نزدیک به سرعت نور حرکت می‌کنند. … با جذب گرانش قوی، ماده به سمت سیاهچاله مرکزی سقوط می کند و از گاز و غبار اطراف تغذیه می کند.
چرا کوازارها جت دارند؟
سیاهچاله بسیار پرجرم در مرکز گاز و ستارگان را از محیط اطراف خود جمع می کند و اصطکاک شدید باعث می شود که ناحیه مرکزی به شدت بدرخشد و فواره هایی از مواد پرسرعت را تشکیل دهد.
آیا جت های نسبیتی قابل مشاهده هستند؟
جت های نسبیتی منظره قابل توجهی هستند و در برخی موارد آنقدر درخشان هستند که در واقع در نور مرئی ظاهر می شوند. کهکشان قنطورس A دارای یک جت در هر دو جهت است که می شودبزرگ، پراکنده و دیدنی؛ کهکشان مسیه 87 یک جت منفرد همسو دارد که بیش از 5000 سال نوری امتداد دارد.
