در شرط دوم، وقتی فعل در if-clause شکل be است، we را به جای was استفاده می کنیم.
….
در اینجا ما از یک زمان گذشته ساده در if-clause و will + مصدر در عبارت اصلی استفاده می کنیم.
- اگر وقت داشته باشم یک کیک درست می کنم.
- اگر از او بخواهید فرش را تمیز می کند.
- اگر پول داشتم یک خانه ییلاقی می خریدم.
چرا از were در شرطی دوم استفاده می کنیم؟
بنابراین، هر زمان که از شرط دوم برای صحبت (یا نوشتن) در مورد یک موقعیت فرضی استفاده می کنید، به جای was در بند if، از were استفاده کنید. مثال: اگر ساندرا با همسایگانش مهربان‌تر بود، به مهمانی‌های آنها دعوت می‌شد. اگر نویسنده بودم، کتاب می نوشتم.
در جملات شرطی بود؟
اگر فعل در بند if «بودن» است، از «were» استفاده کنید، حتی اگر موضوع بند یک فاعل سوم شخص مفرد باشد (یعنی او ، او، آن). برای توضیح این استثنا به مثال های زیر مراجعه کنید: اگر من یک مرد ثروتمند بودم، کمک های خیریه بیشتری می کردم.
جملات شرطی دوم چیست؟
شرط دوم ساختاری است که برای صحبت در مورد موقعیت های غیرممکن یا تخیلی استفاده می شود. … در اینجا جملات شرطی وجود دارد: اگر فردا روز خوبی است، شنا می کنیم. - این وضعیت ممکن است. اگر سر کار نبودم/نبودم، در ساحل بودم.
در یک جمله بود یا بود؟
بوددر اول شخص مفرد (I) و سوم شخص مفرد (او، او، آن) استفاده می شود. Were در دوم شخص مفرد و جمع (شما، شما، شما) و اول و سوم شخص جمع (ما، آنها) به کار می رود. در حال رانندگی به سمت پارک بودم. داشتی آب می خوردی.
