در گیاهان، جلبک‌ها و سیانوباکتری‌ها، فتوسنتز اکسیژن آزاد می‌کند. این فتوسنتز اکسیژنی نامیده می شود. … در گیاهان، جلبک ها و سیانوباکتری ها، فتوسنتز اکسیژن آزاد می کند. این فتوسنتز اکسیژنی نامیده می شود.
اولین فتوسنتز اکسیژنی یا اکسیژنی چه شد؟
ظاهراً جو از زمان "رویداد اکسیداسیون بزرگ" در حدود 2.4 گیگا قبل، اکسیژن‌دار شده است، اما زمانی که تولید اکسیژن فتوسنتزی آغاز شد، قابل بحث است. با این حال، شواهد زمین‌شناسی و ژئوشیمیایی از سنگ‌های رسوبی قدیمی‌تر نشان می‌دهد که فتوسنتز اکسیژنی خیلی قبل از این رویداد اکسیژن‌سازی تکامل یافته است.
فتوسنتز اکسیژنی در کجا اتفاق می افتد؟
واکنش های فتوسنتز اکسیژنی در جلبک ها و گیاهان در داخل یک اندامک سلولی خاص، کلروپلاست انجام می شود (شکل 2.1 را ببینید). کلروپلاست دارای دو غشای بیرونی است که استروما را در بر می گیرد. در داخل استروما یک وزیکول غشایی بسته به نام تیلاکوئید وجود دارد که حاوی لومن است.
آیا فتوسنتز اکسیژنی است یا بدون اکسیژن؟
از آنجایی که اکسیژن به عنوان یک محصول جانبی تولید می شود و آزاد می شود، این نوع فتوسنتز به عنوان فتوسنتز اکسیژنی شناخته می شود. با این حال، هنگامی که سایر ترکیبات احیا شده به عنوان دهنده الکترون عمل می کنند، اکسیژن تولید نمی شود. این نوع فتوسنتز فتوسنتز بدون اکسیژن نامیده می شود.
برای انجام فتوسنتز اکسیژنی چه چیزی لازم است؟
فتوسنتز یک روش چندگانه استفرآیند مرحله ای که به نور خورشید، دی اکسید کربن و آب به عنوان بستر نیاز دارد. اکسیژن و گلیسرآلدئید-3-فسفات (G3P یا GA3P)، مولکول‌های کربوهیدرات ساده که انرژی بالایی دارند و متعاقباً می‌توانند به گلوکز، ساکارز یا سایر مولکول‌های قند تبدیل شوند، تولید می‌کند.
