"چسبندگی لابیال" به معنای است که لابیاهای کوچک به هم چسبیده اند. این بیماری شایع تا دو درصد از دختران سه ماهه تا شش ساله را تحت تاثیر قرار می دهد. بیشتر در سنین یک تا دو سالگی دیده می شود. تصور می‌شود که این عارضه در اثر تحریک غشاهای ظریف اندام تناسلی خارجی ایجاد می‌شود.
چسبندگی لبیال چقدر شایع است؟
تخمین زده می شود که چسبندگی های لبی حدود ۲٪ از کودکان دختر را قبل از بلوغ(زمان بلوغ جنسی) تحت تأثیر قرار می دهد. این وضعیت ممکن است زنانی را که به تازگی زایمان کرده اند و زنانی که یائسه شده اند نیز تحت تاثیر قرار دهد. به این نوع چسبندگی های لبی ثانویه می گویند.
چگونه چسبندگی لبی درمان می شود؟
درمان اولیه چسبندگی لبی شامل استفاده از کرم موضعی استروژن (کرم استروژن کونژوگه یا کرم واژینال استرادیول ۰.۰۱%) مستقیماً روی ناحیه چسبندگی لابیا مینور است. کرم را می توان دو یا سه بار در روز به مدت چند هفته روی چسبندگی ها استفاده کرد.
چه چیزی باعث چسبندگی لب در نوزادان می شود؟
پزشکان بر این باورند که چسبندگی لابیال از ترکیبی از التهاب، ضربه یا عفونت که در یک محیط کم استروژن رخ می دهد ایجاد می شود. نوزادان تازه متولد شده دارای استروژن در بدن خود از مادرشان هستند و ممکن است چند ماه طول بکشد تا این هورمون کاهش یابد.
آیا چسبندگی لب به خودی خود از بین می رود؟
در بیشتر موارد، چسبندگی لبیال در عرض یک سال بدون هیچ گونه مشکلی از بین می رود.درمان. درمان چسبندگی لب می تواند شامل موارد زیر باشد: 1) استفاده از یک نرم کننده ملایم با فشار دستی، 2) استفاده از کرم مبتنی بر استروژن یا استروئید یا 3) جداسازی دستی توسط متخصص اورولوژی کودکان.
