تکیه گاه خارجی و قوسی شکل برای دیوار کلیسا یا ساختمان های دیگر. در بسیاری از کلیسای جامع گوتیک از تکیه گاه های پرنده استفاده می شد (همچنین به کلیسای جامع مراجعه کنید). آنها به سازندگان این امکان را دادند که دیوارهای سنگی بسیار بلند اما نسبتاً نازکی ایجاد کنند، به طوری که بیشتر فضای دیوار را می توان با پنجره های شیشه ای رنگی پر کرد.
نمونه‌های پایه‌های پرنده چیست؟
نمونه های باستانی تکیه گاه پرنده را می توان در کلیسای سن ویتال در راونا و در روتوندا گالریوس در تسالونیکی یافت. … همچنین در همان زمان از تکیه‌گاه‌های پرنده برای حمایت از دیواره‌های بالایی اپسیس در کلیسای سنت ژرمن دِ پره استفاده شد که در سال ۱۱۶۳ تکمیل شد.
کجا از تکیه گاه های پرنده استفاده می شود؟
از لحاظ تاریخی، از تکیه گاه ها برای تحکیم دیوارهای بزرگ یا ساختمان هایی مانند کلیساها استفاده می شده است. تکیه گاه های پرنده شامل یک تیر شیبدار است که بر روی نیم طاق حمل می شود که از دیواره های سازه به پایه ای که وزن و نیروی رانش افقی سقف، گنبد یا طاق را تحمل می کند، پیش می رود.
تکیه گاه پرنده برای چه استفاده می شود؟
تکیه گاه پرنده، سازه بنایی معمولاً از یک میله شیبدار که بر روی نیم طاق حمل می شود که امتداد می یابد ("مگس") از قسمت بالایی دیوار تا یک اسکله در فاصله ای دورتر و نیروی رانش را حمل می کند. سقف یا طاق.
تکیه گاه های پرنده چه اجازه ای می دادند؟
از بالا امتداد یافتند ("پرواز").بخشی از دیوارهای خارجی تا پایه‌هایی که وزن سقف را تحمل می‌کنند. تکیه های پرنده به جای چسباندن به کنار ساختمان، طاق های زیبایی را تشکیل می دادند که از ساختمان دور می شدند.
