این جوانه های چشایی، واقع در پاپیلاهایکه در سرتاسر زبان یافت می شوند، برای پنج حالت خاص هستند: نمک، شیرین، ترش، تلخ و اومامی. این گیرنده‌ها زمانی فعال می‌شوند که محرک خاص آنها (مثلاً مولکول‌های شیرین یا نمک) وجود داشته باشد و به مغز سیگنال می‌دهد.
چگونه روش های مختلف طعم تشخیص داده می شوند؟
مزه یا چشیدن حسی است که از طریق تعامل مولکول های محلول با جوانه های چشایی ایجاد می شود. در حال حاضر پنج نوع فرعی (طعم) شناخته شده است، از جمله شیرین، شور، تلخ، ترش، و اومامی (طعم شور یا طعم پروتئین).
حس چشایی به کجا فرستاده می شود؟
اعصاب جمجمه ای که حس چشایی را به مغز منتقل می کنند اعصاب صورتی، گلوفارنکس و واگ هستند. سیگنال‌های چشایی ابتدا به پایه مغز می‌رسند، جایی که برخی سیگنال‌ها پردازش می‌شوند. سپس سیگنال‌ها به مناطق بالاتر مغز فرستاده می‌شوند.
چند حالت طعم وجود دارد؟
پنج وجود دارد که به طور جهانی پذیرفته شده است که باعث تحریک و درک جوانه های چشایی ما می شود: شیرین، شور، ترش، تلخ و اومامی.
4 نوع روش چشایی چیست؟
هر جوانه چشایی حاوی 50 تا 100 سلول گیرنده چشایی است. گیرنده های چشایی در دهان پنج حالت چشایی را حس می کنند: شیرینی، ترشی، شوری، تلخی، و مزه (همچنین به عنوان مرزه یا اومامی شناخته می شود).
