شکافت، تقسیم یک هسته سنگین و ناپایدار به دو هسته سبکتر است، و همجوشی فرآیندی است که در آن دو هسته سبک با هم ترکیب می شوند و مقادیر زیادی انرژی آزاد می کنند. در حالی که این دو فرآیند متفاوت هستند، نقش مهمی در گذشته، حال و آینده ایجاد انرژی دارند.
شکافت یا همجوشی قوی تر است؟
همجوشی فقط انرژی بیشتری نسبت به مصرف انرژی در هسته‌های کوچک تولید می‌کند (در ستاره‌ها، هیدروژن و ایزوتوپ‌های آن که به هلیم می‌پیوندند). انرژی هر رویداد در شکافت بیشتر است (در این مثال‌ها)، اما انرژی در هر نوکلئون (همجوشی=حدود 7 مگا الکترون ولت/نوکلئون، شکافت=حدود 1 مگایوتر/نوکلئون) بسیار بیشتر است. در همجوشی.
تفاوت بین نمونه های شکافت و همجوشی چیست؟
در شکافت، انرژی با تقسیم اتم های سنگین ، به عنوان مثال اورانیوم، به اتم های کوچکتر مانند ید، سزیم، استرانسیوم، زنون و باریم به دست می آید. تعداد کمی. با این حال، همجوشی با ترکیب اتم های سبک، به عنوان مثال، دو ایزوتوپ هیدروژن، دوتریوم و تریتیوم، برای تشکیل هلیوم سنگین تر است.
شکافت یا همجوشی ایمن تر است؟
در سال 2019، نشنال جئوگرافیک همجوشی هسته ای را به عنوان "جام مقدس برای آینده انرژی هسته ای" توصیف کرد. نه تنها انرژی بیشتری را ایمن‌تر تولید می‌کند، بلکه ضایعات رادیواکتیو مضر بسیار کمتری نسبت به شکافت تولید می‌کند، که از آن مواد با درجه سلاح در میله‌های سوخت مصرف‌شده تولید می‌شود.میلیون ها سال طول می کشد تا فروپاشی…
چرا شکافت بدتر از همجوشی است؟
بدون الکترون ها، اتم ها بار مثبت دارند و دفع می کنند. این به این معنی است که شما باید انرژی اتمی فوق العاده بالایی داشته باشید تا این چیزها به همجوشی هسته ای برسند. ذرات پرانرژی مشکل هستند. به همین دلیل است که همجوشی دشوار است و شکافت نسبتاً ساده (اما هنوز در واقع دشوار است).
