یکی دیگر از معیارهای روشنایی، درخشندگی است، که قدرت یک ستاره است - مقدار انرژی (نور) که یک ستاره از سطح خود ساطع می کند. معمولاً بر حسب وات بیان می شود و بر حسب درخشندگی خورشید اندازه گیری می شود. برای مثال، درخشندگی خورشید 400 تریلیون تریلیون وات است.
درخشندگی یک ستاره به ما چه می گوید؟
درخشندگی، L، یک اندازه گیری مقدار کل انرژی تابش شده توسط یک ستاره یا دیگر جرم های آسمانی در هر ثانیه است. بنابراین این توان خروجی یک ستاره است. توان خروجی یک ستاره در تمام طول موج ها، درخشندگی بولومتری آن نامیده می شود.
آیا درخشندگی همان روشنایی است؟
درخشندگی نرخی است که با آن یک ستاره انرژی به فضا می تاباند. روشنایی ظاهری سرعتی است که انرژی تابش شده یک ستاره به ناظر زمین می رسد.
درخشندگی یک ستاره چگونه اندازه گیری می شود؟
در اخترشناسی، درخشندگی کل مقدار انرژی الکترومغناطیسی است که در واحد زمان از یک ستاره، کهکشان یا دیگر جرم های نجومی ساطع می شود. در واحدهای SI، درخشندگی با ژول در ثانیه یا وات اندازه گیری می شود. … قدر ظاهری یک اندازه لگاریتمی برای روشنایی ظاهری است.
درخشندگی بالا برای یک ستاره چیست؟
درخشندگی ستاره=R2 x T4
نمودار HR ستاره ها را بر اساس دمای سطح و درخشندگی دسته بندی می کند. ستاره‌های آبی داغ، بیش از 30000 کلوین، در سمت چپ. و ستاره های قرمز سرد، کمتر از 3،000 کلوین، در سمت راست. درخشان ترین ستاره ها - بیش از 1,000,000 خورشیدی - در بالا و کم نورترین ستاره ها - 1/10,000 خورشیدی - در پایین هستند.
