انسولین به سلول ها کمک می کند گلوکز را جذب کنند، قند خون را کاهش می دهد و گلوکز را برای سلول ها تامین می کند. وقتی سطح قند خون خیلی پایین باشد، لوزالمعده گلوکاگون ترشح می کند. گلوکاگون به کبد دستور می دهد تا گلوکز ذخیره شده را آزاد کند که باعث افزایش قند خون می شود.
رابطه انسولین و گلوکاگون چیست؟
گلوکاگون همراه با هورمون انسولین برای کنترل سطح قند خون و نگه داشتن آن در سطح تعیین شده کار می کند. گلوکاگون برای جلوگیری از کاهش بیش از حد قند خون (هیپوگلیسمی)، در حالی که انسولین برای جلوگیری از افزایش بیش از حد قند خون (هیپرگلیسمی) آزاد می شود.
نمونه های انسولین و گلوکاگون چیست؟
بدن انسان می خواهد که گلوکز خون (قند خون) در محدوده بسیار محدودی حفظ شود. انسولین و گلوکاگون هورمون هایی هستند که باعث این اتفاق می شوند. انسولین و گلوکاگون هر دو از لوزالمعده ترشح می شوند و بنابراین به آنها هورمون های غدد درون ریز پانکراس می گویند.
اگر یک وعده غذایی را حذف کنید چه اتفاقی برای انسولین و گلوکاگون می افتد؟
حذف وعده غذایی تعادل بین مصرف غذا و تولید انسولین را تغییر می دهد و می تواند باعث شود سطح قند خون شما در نهایت کاهش یابد. پیرسون می‌گوید: «برای افراد دیابتی که به انسولین یا داروهای کاهنده قند خون وابسته هستند، حذف وعده‌های غذایی می‌تواند خطرناک‌تر باشد زیرا می‌تواند منجر به کاهش قند خون شود.»
انسولین و گلوکاگون چه چیزی را هدف قرار می دهد؟
هدف انسولین کبد، ماهیچه و بافت چربی است. 4.در حالت ناشتا، گلوکاگون حرکت مواد مغذی ذخیره شده را به داخل خون هدایت می کند. کبد هدف فیزیولوژیکی اصلی گلوکاگون است.
