بی‌هوازی‌های اجباری فاقد سوپراکسید دیسموتاز و کاتالاز و/یا پراکسیداز هستند و بنابراین وقتی در معرض O۲ قرار می‌گیرند توسط رادیکال‌های اکسیژن مختلف اکسیداسیون کشنده می‌شوند..
آیا بی هوازی های اجباری به اکسیداز نیاز دارند؟
یک ارگانیسم اکسیداز مثبت ممکن است یک هوازی اجباری، یک بی هوازی اختیاری، یا یک میکروآئروفیل باشد.
چرا بی هوازی های اجباری به کاتالاز نیاز ندارند؟
به این دلیل است که آنها فاقد آنزیم هایی مانند سوپراکسید دیسموتاز و کاتالاز هستند که می توانند سوپراکسید کشنده تشکیل شده در سلول هایشان را به دلیل وجود اکسیژنتبدیل کنند. بی هوازی های اجباری ممکن است از تخمیر یا تنفس بی هوازی استفاده کنند.
بی هوازی اجباری چه تولید می کند؟
برخلاف بسیاری از موجودات زنده که در محیط های اکسیژن دار رشد می کنند، بی هوازی های اجباری چندین آنزیم کلیدی لازم برای سم زدایی اکسیژن در سلول را ندارند. خود اکسیژن، در حضور آب، چندین محصول جانبی از جمله پراکسید هیدروژن (H2O2) تولید می کند.
کدام یک از موارد زیر بی هوازی اجباری است؟
آرکئاهای تولیدکننده متان (متانوژن ها)، بی هوازی اجباری نامیده می شوند زیرا فرآیندهای متابولیکی تولید انرژی آنها با مصرف اکسیژن همراه نیست. در واقع، وجود اکسیژن در واقع برخی از آنزیم های کلیدی آنها را مسموم می کند.
