در شرط دوم، زمانی که فعل در if-بند شکلی از be است، به جای was از were استفاده می کنیم. توجه داشته باشید که این استفاده از were با تمامی موضوعات امکان پذیر است و توصیه می شود. was نیز قابل قبول است، اما بسیاری از گرامرها همچنان اصرار دارند که باید از were استفاده کنید.
چرا استفاده مشروط دوم بود؟
بنابراین، هر زمان که از شرط دوم برای صحبت (یا نوشتن) در مورد یک موقعیت فرضی استفاده می کنید، استفاده به جای was در بند if بود. مثال‌ها: اگر ساندرا با همسایگانش مهربان‌تر بود، به مهمانی‌های آنها دعوت می‌شد.
مشروط بود یا بود؟
اگر فعل در بند if «بودن» است، استفاده از «were» است، حتی اگر فاعل جمله یک فاعل سوم شخص مفرد باشد (یعنی او ، او، آن). … برای توضیح این استثنا به مثال های زیر مراجعه کنید: اگر من یک مرد ثروتمند بودم، کمک های خیریه بیشتری می کردم.
چه می شد اگر وجود داشت یا بود؟
وجودی هیچ قاعده خاصی در مورد فاعل وجود ندارد. همانطور که «او بود» در فاعل تبدیل به «او بود» می‌شود، «اون بود» به «وجود داشت». بنابراین پاسخ به سوال جسیکا این است که "بودند" انتخاب درستی است.
می توانیم بگوییم من بودم؟
"من بودم" حالت فرعی نامیده می شود، و زمانی استفاده می شود که در مورد چیزی صحبت می کنید که درست نیست یا زمانی که آرزو می کنید چیزی درست باشد. اگر او احساس بیماری می کرد… <-- ممکن یا محتمل است که او احساس بیماری می کرد."من بودم" برای چیزهایی است که ممکن است در گذشته یا اکنون اتفاق افتاده باشد.
