Xerophyte، هر گیاهی که برای زندگی در یک زیستگاه خشک یا از نظر فیزیولوژیکی خشک (مرداب نمک، خاک شور، یا باتلاق اسیدی) با مکانیسم هایی برای جلوگیری از هدررفت آب یا ذخیره آب موجود سازگار شده است.. ساکولنت ها (گیاهانی که آب را ذخیره می کنند) مانند کاکتوس ها و آگاوها دارای ساقه یا برگ های ضخیم و گوشتی هستند.
چروفیت ها و هیدروفیت ها چگونه با زیستگاه های خود سازگار می شوند؟
هیدروفیت ها گیاهانی مانند نیلوفرهای آبی هستند که را با زندگی در شرایط آبی سازگار کرده اند. … زیرافیت ها برعکس هیدروفیت ها هستند و گیاهانی هستند که برای زندگی در شرایط بسیار خشک و با دسترسی اندک به آب سازگار شده اند. آنها دارای ساختار ریشه عمیق، برگهای نازک یا کوچک و سطوح مومی شکل برای حفظ رطوبت هستند.
چگونه گزروفیت ها برای کاهش اتلاف آب در جو سازگار می شوند؟
گیاهان خشکی اغلب دارای کوتیکول های مومی بسیار ضخیم هستند که بافت های اپیدرمی (لایه های سلولی بیرونی) خود را احاطه کرده اند تا از اتلاف آب در اثر تعرق (انتشار آب از سلول ها و تبخیر در هوا) جلوگیری کنند..
سه ویژگی گیاهان خشروفیت چیست؟
سه ویژگی گیاهان زیروفیت چیست؟
- کوتیکول ضخیم.
- بستن روزنه.
- کاهشروزنه.
- روزنه‌های پنهان در دخمه‌ها یا فرورفتگی‌های سطح برگ (قرار گرفتن کمتر در معرض باد و خورشید).
- کاهش اندازه سطح تعرق (فقط برگ پایین).
- افزایش ذخیره آب.
خشروفیت را انجام دهیدریشه عمیقی دارید؟
Xerophytes مانند کاکتوس ها می توانند دوره های طولانی در شرایط خشک را تحمل کنند زیرا دارای ریشه های گسترده و ظرفیت ذخیره آب هستند. برگ های مومی و خاردار آنها از از دست رفتن رطوبت جلوگیری می کند. حتی ساقه های گوشتی آنها نیز می تواند آب را ذخیره کند.
