«دیالکتیک هگل» به روش دیالکتیکی خاص استدلالی اشاره دارد که توسط فیلسوف آلمانی قرن نوزدهم، G. W. F. هگل (رجوع کنید به مدخل هگل)، که مانند سایر روش‌های «دیالکتیکی» بر فرآیندی متناقض بین طرف‌های مقابل متکی است.
نظریه هگل چه بود؟
هگلیسم فلسفه G. W. F. هگل است که می توان آن را با این حکم خلاصه کرد که "عقلان به تنهایی واقعی است"، به این معنی که همه واقعیت ها می توانند به شکلی بیان شوند. مقوله های عقلانی هدف او تقلیل واقعیت به یک وحدت ترکیبی تر در درون نظام ایده آلیسم مطلق بود.
مخترع دیالکتیک کیست؟
احتمالاً این دو ویژگی آخری بود که ارسطو وقتی او را مخترع دیالکتیک نامید در ذهن داشت. اینکه زنون علیه مخالفان واقعی، فیثاغورثیانی که به کثرتی متشکل از اعدادی که به عنوان واحدهای توسعه یافته تلقی می شدند، معتقد بودند، بحث می کرد، موضوع بحث برانگیز است.
چه کسی ایده دیالکتیک را از هگل وام گرفته است؟
یادداشت: دیالکتیک مفهوم کلیدی هگل بود و مارکس روش دیالکتیکی خود را از او به عاریت گرفت. هگل دیالکتیک خود را برای تکامل و توسعه تاریخ بشری با افزایش آگاهی و فکر در انسان به کار برد.
دیالکتیک هگلی چیست؟
دیالکتیک هگلی. / (hɪˈɡeɪlɪan، heɪˈɡiː-) / اسم. فلسفه یک روش تفسیریکه در آن تضاد بین یک قضیه (تز) و ضد آن در سطح بالاتری از صدق (ترکیب) حل می شود
