ناخودآگاه گاهی اوقات یک صفت است، جایی که به افکار و فرآیندهایی اشاره دارد که در ذهن فرد به طور مستقیم از آنها آگاه نیست. خواسته ها، انگیزه ها و ترس ها اغلب می توانند ناخودآگاه باشند.
آیا ناخودآگاه درست است؟
بنابراین، به عنوان یک قاعده کلی، در بیشتر ادبیات حرفه ای که به عملکرد ذهنی مربوط می شود (شامل نه تنها روانکاوی، بلکه روانپزشکی، روانشناسی، و علوم اعصاب، در میان دیگران)، نویسندگانی مانند فروید تمایل به استفاده از کلمه "ناخودآگاه" به جای"
ناخودآگاه". اگرچه کلمه "ناخودآگاه"…
آیا ناخودآگاه است یا ناخودآگاه؟
ناخودآگاه به عنوان واکنش ها و اعمالی تعریف می شود که وقتی به آن فکر می کنیم متوجه می شویم. ناخودآگاه به عنوان فرورفتگی های عمیق گذشته و خاطرات ما تعریف می شود.
چه کسی اصطلاح ناخودآگاه را ابداع کرد؟
واژه ناخودآگاه بیانگر نسخه ای انگلیسی شده از ضمیر ناخودآگاه فرانسوی است که در سال 1889 توسط روانشناس پیر ژانت (1859-1947) در پایان نامه دکترای نامه خود، De l ابداع شد. "روانشناسی خودکار".
آیا ناخودآگاه و ناخودآگاه یکی هستند؟
اغلب از کلمات ناخودآگاه و ناخودآگاه به عنوان اصطلاحات قابل تعویض به اشتباه استفاده می شود. آنها یکسان نیستند. آنها دو سطح متفاوت از آگاهی هستند که در کنار هوشیاری روزمره شما که همیشه در حال اجرا است، کار می کنند، به جز در مورد خواب، داروهای توهم زا، یا آسیب های تروماتیک.
