اگرچه در اصل یک ساز موسیقی عامیانه بوده است، اما منابع نشان می دهد که سارنگی از قرن هفدهم در موسیقی کلاسیک استفاده می شده است. در قرن نوزدهم معمولاً برای همراهی با ناچ یا اجرای رقص استفاده می‌شد.
سارنگی چه زمانی ساخته شد؟
سارنگی یک ساز زهی آرشه ای با طنین انداز پوشیده از پوست است. سارنگی معمولی با دست و معمولا از یک تکه چوب درست می شود. چهار سیم نوازنده این ساز از روده بز و هفده سیم سمپاتیک از فولاد ساخته شده است.
سرنگی کجا اختراع شد؟
سارانگی یک ساز زهی بدون لبه آرشه ای است که در موسیقی کلاسیک هندوستانی و سنت های عامیانه شمال هنداستفاده می شود. اگرچه اطلاعات دقیقی درباره سارنگی وجود ندارد، اما ممکن است از آسیای مرکزی به عنوان رباب تعظیم شده به هند آمده باشد.
چه کسی سارنگی را اختراع کرد؟
در مورد پیدایش سارنگی داستانهای زیادی وجود دارد. یک ساز عامیانه، در زمان محمد شاه رنگیله به عنوان یک ساز کلاسیک پذیرفته شد.
چه کسی سارنگی را در نپال اختراع کرد؟
«این روزها مردم به بازیکنان سارنگی نگاه نمی کنند. برای ترویج و حفظ این ساز کار چندانی انجام نشده است، اما نه بدون تلاش. Hari Saran Nepali سارنگی ۱۲ رشته ای را اختراع کرد که تنها در نوع خود بود.
