رای واحد قابل انتقال (STV) یک سیستم رأی گیری است که برای دستیابی یا نزدیک شدن به نمایندگی نسبی از طریق استفاده از حوزه های انتخابیه چند نفره و هر رأی دهنده با دادن یک رأی واحد که نامزدها بر اساس آن رتبه بندی می شوند، طراحی شده است.
رای منفرد قابل انتقال کجا استفاده می شود؟
STV همچنین در انتخابات محلی و اروپایی استفاده می شود و در سازمان های خصوصی مانند اتحادیه های دانشجویی رایج است. با این حال، برخی از نمایندگان در مجلس سنای دانشگاه ملی ایرلند با رای گیری تجمعی انتخاب می شوند. همه آرا برگه های کاغذی هستند که به صورت دستی تکمیل و شمارش می شوند.
چگونه یک رای قابل انتقال را حساب می کنید؟
قوانین شمارش
- سهمیه را محاسبه کنید.
- تخصیص آرا به نامزدها بر اساس اولویت‌های اول.
- همه نامزدهایی را که حداقل سهمیه را دریافت کرده اند به عنوان برنده اعلام کنید.
- انتقال آرای اضافی از برندگان به امیدواران.
- تکرار 3-4 تا زمانی که نامزد جدیدی انتخاب نشود.
STV چقدر متناسب است؟
STV کرسی‌ها را به نسبت تعداد آرای داده شده، با در نظر گرفتن اولویت‌های رتبه‌بندی پایین‌تر رأی‌دهندگان، اعطا می‌کند. حامیان نمایندگی تناسبی استدلال می کنند که STV نسبت به "First Past the Post" (FPTP) مزایایی دارد. تحت FPTP، هر حوزه انتخابیه فقط یک نماینده مجلس را انتخاب می‌کند.
نمایندگی تناسبی در کجا استفاده می شود؟
این سیستم در بسیاری از کشورها از جمله فنلاند (لیست باز)، لتونی (لیست باز)، استفاده می شود.سوئد (لیست باز)، اسرائیل (لیست بسته ملی)، برزیل (لیست باز)، نپال (لیست بسته) همانطور که در سال 2008 در اولین انتخابات CA به تصویب رسید، هلند (لیست باز)، روسیه (لیست بسته)، آفریقای جنوبی (بسته) فهرست)، جمهوری دموکراتیک …
