استخوان اسفنجی، که به آن استخوان ترابکولار یا استخوان اسفنجی نیز می گویند، استخوان سبک و متخلخل که فضاهای بزرگ متعددی را در بر می گیرد که ظاهر لانه زنبوری یا اسفنجی می دهد. ماتریکس استخوان، یا چارچوب، به شکل شبکه‌ای سه‌بعدی از فرآیندهای استخوانی، به نام ترابکول، سازمان‌دهی شده است که در امتداد خطوط تنش مرتب شده‌اند.
کدام استخوان ها ترابکولار هستند؟
ساختار. استخوان ترابکولار که به آن استخوان اسفنجی نیز می گویند، استخوان متخلخلی است که از بافت استخوانی ترابکولار تشکیل شده است. می‌توان آن را در انتهای استخوان‌های بلند مانند استخوان ران، جایی که استخوان در واقع جامد نیست، اما پر از سوراخ‌هایی است که با میله‌های نازک و صفحات بافت استخوانی متصل شده‌اند، یافت می‌شود.
آیا استخوان ترابکولار همان استخوان بافته شده است؟
اولین نوع استخوانی که در رشد تشکیل می شود، استخوان اولیه یا بافته (نابالغ) است. … استخوان ثانویه بیشتر به دو نوع طبقه بندی می شود: استخوان ترابکولار (همچنین استخوان اسفنجی یا اسفنجی نیز نامیده می شود) و استخوان فشرده (همچنین استخوان متراکم یا کورتیکال نیز نامیده می شود).
چرا به استخوان ترابکولار اسفنجی می گویند؟
استخوان اسفنجی به نام استخوان اسفنجی نیز شناخته می شود زیرا شبیه اسفنج یا لانه زنبوری است و بسیاری از فضاهای باز با صفحات صافی از استخوان به نام ترابکولها به هم متصل شده اند. در داخل ترابکول ها سه نوع سلول استخوانی وجود دارد: استئوبلاست، استئوسیت و استئوکلاست.
تفاوت بین استخوان ترابکولار و قشر مغز چیست؟
خواص مواد محفظه های استخوانی متفاوت است:استخوان ترابکولار دارای محتوای کلسیم کمتر و محتوای آب بیشتری در مقایسه با استخوان قشر مغز است. استخوان ترابکولار دارای سطح بزرگی است که در معرض مغز استخوان و جریان خون قرار دارد و گردش خون بیشتر از استخوان قشر مغز است [1].
