وجود فاکتور محرک کلنی گرانولوسیت (G-CSF)، TNF و اینترفرون های نوع I و II (IFNs) می تواند نوتروفیل ها را جذب و/یا فعال کند [6]. با تحریک نوتروفیل ها، ترشح کموکین های CXC وجود دارد که مسئول کموتاکسی نوتروفیل های نزدیک به محل هستند.
نوتروفیل ها چگونه جذب می شوند؟
جذب نوتروفیل با تغییرات روی سطح اندوتلیوم شروع می شود. لکوسیت‌های نگهبان در تماس با پاتوژن‌ها 1، 2، 4.
کداموکاین‌ها نوتروفیل‌ها را جذب می‌کنند؟
ELR+ کموکاین‌ها عمدتاً نوتروفیل‌ها را جذب می‌کنند و رگ‌زا هستند، در حالی که ELR− کموکاین ها آنژیواستاتیک هستند و عمدتاً لنفوسیت ها را جذب می کنند. دو خانواده کموکاین باقی مانده بسیار کوچک هستند و شامل خانواده XC می شوند (شکل
چه سیتوکین هایی تولید نوتروفیل را تحریک می کنند؟
نوتروفیل ها اهداف عالی سیتوکین های پیش التهابی هستند، به عنوان مثال، IL-1 و TNF-a، از کموکاین هایی مانند IL-8، و فاکتورهای رشد مانند تحریک کننده کلنی گرانولوسیت/مونوسیت. فاکتور (G-CSF و GM-CSF).
کدام یک از سیتوکین ها نوتروفیل ها را جذب می کند و باکتری ها را مهار می کند؟
علاوه بر این، نوتروفیل‌های در حال استراحت را می‌توان با محصولات باکتریایی آغاز کرد: سیتوکین‌ها و کموکاین‌ها از جمله IL-8،IFN-γ، TNF-α، فاکتور تحریک کننده کلنی ماکروفاژ گرانولوسیت (GM-CSF) و فاکتور فعال کننده پلاکت (PAF).
