به عنوان یک قاعده، کلمه "بوده" همیشه بعد از "داشتن" استفاده می شود (در هر یک از اشکال آن، به عنوان مثال، "دارا، ""داشت، " خواهد داشت، ""داشتن"). برعکس، کلمه «بودن» هرگز بعد از «داشتن» استفاده نمی شود. «بودن» بعد از «بودن» (به هر یک از اشکال آن، به عنوان مثال، «ام»، «هست»، «هستند»، «بود»، «بود» استفاده می شود. مثال: من مشغول بوده ام.
زمان استفاده از بودن است و بوده است؟
Been به عنوان فعل کمکی در جملات برای تشکیل جملات در زمان کامل استفاده می شود. … Been را می توان فقط به عنوان فعل استفاده کرد، در حالی که از بودن می توان به عنوان فعل، اسم و جیروند استفاده کرد. در حالی که been با has، have و had استفاده می شود، هستی با is، am، are، was و were استفاده می شود. ما می توانیم از بودن با حروف اضافه استفاده کنیم، اما هرگز از been استفاده نمی کنیم.
تفاوت بین بودن و بودن در جمله چیست؟
بودن به حال یا یک کنش مستمر اشاره دارد، در حالی که "" به گذشته یا چیزی کهشروع شده است اشاره دارد. در گذشته اما در حال ادامه دارد.
تفاوت بودن و بودن چیست؟
حالا، تفاوت اصلی در این است که هستی فعل فعلی است (همه اعداد حال به "-ing" ختم می شوند، مانند شنا، دویدن، یادگیری). از سوی دیگر، بودن فعل ماضی است (بعضی از مضارع به "–ed" ختم می شوند، مانند آموخته شده، مطالعه شده، برخی دیگر نامنظم هستند مانند، دویدن، شنا کردن،نوشتاری، گفتاری).
آیا درست گفته شده است؟
اگر وارد بحثی در مورد موضوع شوید، به راحتی می توانید متوجه شوید که "بوده" کاملاً اشتباه است و "بوده است" کاملاً صحیح است.
