گروه های سلولی دوپامینرژیک مجموعه ای از نورون ها در سیستم عصبی مرکزی هستند که انتقال دهنده عصبی دوپامین را سنتز می کنند. در دهه 1960، نورون های دوپامین برای اولین بار توسط
Annica Dahlström و Kjell Fuxe ، که از فلورسانس هیستوشیمیایی استفاده کردند، شناسایی و نامگذاری شدند.
چه کسی اولین بار دوپامین را کشف کرد؟
آروید کارلسون در سال 1923 در اوپسالا، سوئد به دنیا آمد. دکتر کارلسون، یک داروشناس، بیشتر به دلیل مشارکت در انتقال دهنده عصبی، دوپامین، شناخته شده است، که برای آن برنده جایزه شد. جایزه نوبل در سال 2000 برای پزشکی/فیزیولوژی.
نرون های دوپامینرژیک کجا یافت می شوند؟
نورون‌های دوپامینرژیک در یک ناحیه خشن مغز یافت می‌شوند. محتوا.
چه کسی دوپامین و عملکردهای آن را کشف کرد؟
در سال 1958، Arvid Carlsson و Nils-Åke Hillarp، در آزمایشگاه فارماکولوژی شیمیایی مؤسسه ملی قلب سوئد، عملکرد دوپامین را به عنوان یک انتقال دهنده عصبی کشف کردند.
آروید کارلسون چگونه دوپامین را کشف کرد؟
دکتر کارلسون کشف کرد که در واقع، یک انتقال دهنده عصبی مهم است - یک ماده شیمیایی مغز که سیگنال ها را از یک نورون به نورون دیگر منتقل می کند. او سپس دریافت که دوپامین در گانگلیون های پایه، بخشی از مغز که حرکت را کنترل می کند، متمرکز شده است.
