پروکاریوت‌های ساده و یوکاریوتها (مانند قارچ‌ها و تک یاخته‌ها) فاقد آنها هستند. در موجودات پیچیده چند سلولی (مانند گیاهان و مهره داران)، اینترون ها حدود 10 برابر بیشتر از اگزون ها، قسمت های فعال و کد کننده ژنوم هستند. توالی و طول اینترون ها در طول زمان تکاملی به سرعت تغییر می کند.
چرا اینترون در پروکاریوت ها وجود ندارد؟
توضیح: پاسخ صحیح این است که پروکاریوت ها فقط دارای اگزونهستند، در حالی که یوکاریوت ها دارای اگزون و اینترون هستند. در نتیجه، در یوکاریوت ها، وقتی mRNA از DNA رونویسی می شود، اینترون ها باید از رشته mRNA تازه سنتز شده جدا شوند. اگزون‌ها یا توالی‌های کدکننده، سپس به یکدیگر متصل می‌شوند.
آیا کروموزوم های پروکاریوتی اینترون دارند؟
DNA پروکاریوتی:
آزادانه در سیتوپلاسم یافت می شود (در ناحیه ای به نام نوکلوئید) … ژنوم ها فشرده هستند (حاوی DNA کمی تکراری و بدون اینترون)
آیا اینترون ها در پروکاریوت ها نادر هستند؟
اگرچه در برخی از ژنوم های اندامکی رایج است، اینترون های خودپیچ شونده در جاهای دیگر بسیار نادر هستند، و به نظر می رسد در بیشتر ژنوم های پروکاریوتی و همچنین بسیاری از ژنوم های هسته ای یوکاریوتی کاملاً وجود ندارند.
آیا اینترون در یوکاریوت ها وجود دارد؟
همه ژنوم های یوکاریوتی حامل اینترون به عنوان بخشی از برخی ساختارهای ژنی هستند و اینترون ها باید توسط یک ماشین مولکولی پیچیده به نام اسپلایسئوزوم شامل پنج snRNA و بیش از ۱۵۰ حذف شوند.پروتئین ها [1، 2].
