گاهی اوقات، بسیاری از فاژهای جدید به سرعت ایجاد می شوند، در حالی که در زمان های دیگر، فاژهای جدید تنها چند نسل بعد از باکتری ها تشکیل می شوند. در اوایل دهه 1950 André Lwoff با موفقیت توضیح داد که چگونه این فرآیند، معروف به لیزوژنی، کار می کند.
چه کسی اولین باکتریوفاژ را کشف کرد؟
باکتریوفاژ که فاژ یا ویروس باکتریایی نیز نامیده می شود، هر یک از گروهی از ویروس ها که باکتری ها را آلوده می کنند. باکتریوفاژها به طور مستقل توسط Frederick W. Twort در بریتانیای کبیر (1915) و Félix d'Hérelle در فرانسه (1917). کشف شدند.
چه کسی چرخه لیتیک و لیزوژنیک را کشف کرد؟
آنها به طور مستقل توسط دو محقق، Frederick William Twort1 در دانشگاه لندن در سال ۱۹۱۵ و Félix d'Herelle کشف شدند. 2 که این یافته را تأیید کرد و اصطلاح باکتریوفاژ را در سال 1917 ابداع کرد و از آن زمان تاکنون بسیار مورد مطالعه قرار گرفته است.
هدف Lysogeny برای باکتریوفاژ چیست؟
کپسید ویریون سه عملکرد دارد: (1) برای محافظت از اسید نوکلئیک ویروسی در برابر هضم توسط آنزیم های خاص (نوکلئازها)، (2) برای ایجاد مکان هایی روی سطح آن که شناسایی و چسباندن (جذب) ویریون به گیرنده‌های روی سطح سلول میزبان، و در برخی ویروس‌ها، (3) برای تهیه پروتئین‌هایی که بخشی از … را تشکیل می‌دهند.
نتایج مهم لیزوژنی چیست؟
Lysogeny از یک ویروس در برابر عوامل محیطی محافظت می کند (به عنوان مثال، غیرفعال شدن توسط نور خورشید UV یا هضم پروتئولیتیک)که ممکن است به کپسید ویروسی یا اسید نوکلئیک آسیب برساند در حالی که در مواردی از طریق بیان ژن به میزبان "ایمنی" می دهد که از عفونت همزمان توسط سایر ویروس ها جلوگیری می کند (جیانگ و پل، 1996).
