فعل (به کار می رود با مفعول)، بدنام، بدنام کردن. حمله به نام نیک یا شهرت ، مانند بیان یا انتشار بدخواهانه یا نادرست هر چیزی مضر. تهمت یا افترا؛ calumniate: سرمقاله روزنامه سیاستمدار را بدنام کرد. قدیمی، کهنه. رسوایی کردن؛ بی آبرویی بیاور.
افترا یعنی چه؟
فعل متعدی. قانون 1: آسیب رساندن به شهرت از طریق ارسال جملات نادرست در مورد: آسیب رساندن به شهرت با افترا (به مدخل افترا 1 حس 2a مراجعه کنید) یا تهمت (نگاه کنید به مدخل تهمت 2 حس 2) بدنام شخصیت او 2 باستانی: بدنام را به جادو متهم کنید.
آیا افترا یک صفت است؟
حاوی افترا; آسیب رساندن به شهرت؛ تهمت یا افترا: او ادعا کرد که مقاله در مجله توهین آمیز است.
اسم افترا چیست؟
اسم. عمل بدنام کردن; صدمه نادرست یا ناموجه به حسن شهرت دیگری، مانند تهمت یا افترا. تهمت: او از مجله به دلیل افترا به شخصیت شکایت کرد.
آیا افترا یک کلمه است؟
فعل. بدنام کردن؛ افترا یا تهمت.
