هدف از اتصالات محکم جلوگیری از خروج مایع بین سلول ها است، به لایه ای از سلول ها (مثلاً آنهایی که یک اندام را پوشانده اند) اجازه می دهند به عنوان یک مانع نفوذ ناپذیر عمل کنند. به عنوان مثال، اتصالات محکم بین سلول های اپیتلیال پوشاننده مثانه از نشت ادرار به فضای خارج سلولی جلوگیری می کند.
پیوند سلولی چیست؟
اتصالات سلولی
کمپلکس های پروتئینی بزرگی هستند که در غشای پلاسمایی یافت می شوند، که تماس بین سلول های همسایه یا بین سلول ها و ماتریکس خارج سلولی (ECM) را فراهم می کنند. انواع اصلی اتصالات سلولی عبارتند از: اتصالات چسبنده، دسموزوم، همیدزموزوم، اتصالات شکاف و اتصالات محکم.
پیوندهای سلولی چگونه تشکیل می شوند؟
این اتصالات از شش مولکول کانکسین تشکیل شده اند که برای تشکیل یک نیمه کانال یا کانکسون در هر سلولایجاد می شوند. وقتی این نیم کانال ها در غشای متضاد دو سلول در یک راستا قرار می گیرند، کانالی با منافذی تشکیل می دهند که اجازه عبور بین سلولی مولکول های سیگنال، متابولیت ها، ویتامین ها و سایر … را می دهد.
پیوند سلولی کجا رخ می دهد؟
مکان. اتصالات شکاف در بسیاری از نقاط بدن یافت می شود. این شامل اپیتلیوم، که پوشش سطوح بدن، و همچنین اعصاب، عضله قلب (قلب) و ماهیچه صاف (مانند روده) است. نقش اصلی آنها هماهنگ کردن فعالیت سلولهای مجاور است.
سلول ها چگونه به هم متصل می شوند؟
سلول ها توسط چندین کمپلکس مختلف در کنار هم نگه داشته می شوند: اتصالات محکم (در سخنرانی اپیتلیوم مورد بحث قرار گرفت)، اتصالات چسبنده، و دسموزوم ها. این اتصالات از پروتئین های غشایی یکپارچه تشکیل شده اند که با پروتئین های سلول های همسایه تماس می گیرند و به صورت داخل سلولی به اسکلت سلولی متصل می شوند.
