این مدل توسط دانشمندان Geiger و Marsden در سال 1909 آزمایش شد. آنها یک لایه بسیار نازک از ورق طلا ایجاد کردند و ذرات آلفا را شلیک کردند - ذرات رادیواکتیو بابار مثبت - در طلا … در واقع، ذرات آلفا بسیار بیشتر از حد انتظار منحرف شدند - به نظر می رسید که برخی از آنها تقریباً مستقیماً به عقب باز می گردند.
مشاهدات تجربی آزمایش پراکندگی گایگر-مارسدن چیست؟
آزمایش‌های گایگر-مارسدن (که به آن آزمایش ورقه‌های طلای رادرفورد نیز گفته می‌شود) مجموعه‌ای از آزمایش‌ها بود که توسط آنها دانشمندان دریافتند که هر اتمی دارای هسته‌ای است که در آن تمام بار مثبت و بیشتر آن وجود دارد. جرم متمرکز است.
آزمایش گایگر-مارسدن چه چیزی را کشف کرد؟
همچنین به عنوان آزمایش‌های گایگر-مارسدن شناخته می‌شود، این کشف در واقع شامل مجموعه‌ای از آزمایش‌ها بود که توسط هانس گایگر و ارنست مارسدن زیر نظر ارنست رادرفورد انجام شد. با شواهد تجربی گایگر و مارسدن، رادرفورد مدلی از اتم را استنباط کرد، کشف هسته اتم.
نتیجه آزمایش پراکندگی آلفای گایگر و مارسدن چه بود؟
Geiger و Marsden نشان دادند که تعداد ذرات آلفای پراکنده به عنوان تابعی از زاویه پراکندگی با یک هسته مثبت کوچک و متمرکزمطابقت دارد. در زوایای بالای 140 درجه، هسته به صورت یک بار مثبت نقطه ای ظاهر می شود، بنابراین این داده ها اندازه گیری نمی شوند.اندازه هسته ای.
چرا در آزمایش گایگر-مارسدن از یک ورق طلای بسیار نازک استفاده می کنیم؟
فویل Godl مورد استفاده در آزمایش Geiger-marsden حدود 10^(-8) ضخامت دارد. این تضمین می کند. داده های پراکندگی با استفاده از مدل هسته ای رادرفورد از اتم تجزیه و تحلیل شد. از آنجایی که ورق طلا بسیار نازک است، می‌توان فرض کرد که ذرات α در طول عبور از آن بیش از یک پراکندگی متحمل نمی‌شوند..
