دیستروفی میوتونیک بخشی از گروهی از اختلالات ارثی به نام دیستروفی عضلانی است. این شایع ترین شکل دیستروفی عضلانی است که در بزرگسالی شروع می شود. دیستروفی میوتونیک با تحلیل رفتن و ضعف عضلانی پیشرونده مشخص می شود.
تفاوت بین دیستروفی میوتونیک و دیستروفی عضلانی چیست؟
دیستروفی عضلانی (MD) به گروهی از 9 بیماری ژنتیکی اطلاق می شود که باعث ضعف پیشرونده و انحطاط عضلات مورد استفاده در حین حرکت ارادی می شود. دیستروفی میتونیک (DM) یکی از دیستروفی های عضلانی است. این شایع‌ترین شکلی است که در بزرگسالان دیده می‌شود و گمان می‌رود که به طور کلی یکی از شایع‌ترین اشکال باشد.
آیا دیستروفی میوتونیک تهدید کننده زندگی است؟
دریافت پیش آگهی
اغلب این اختلال خفیف است و فقط ضعف جزئی عضلانی یا آب مروارید در اواخر زندگی دیده می شود. در نقطه مقابل این طیف، عوارض عصبی عضلانی تهدید کننده زندگی، قلبی و ریوی در شدیدترین موارد زمانی که کودکان با شکل مادرزادی این اختلال متولد می شوند، رخ می دهد.
امید به زندگی افراد مبتلا به دیستروفی میوتونیک چقدر است؟
بقا برای 180 بیمار (از ثبت نام) مبتلا به دیستروفی میوتونیک نوع بزرگسالان با روش کاپلان مایر ایجاد شد. میانگین بقا 60 سال برای مردان و 59 سال برای زنانبود.
آیا دیستروفی عضلانی میوتونیک قابل درمان است؟
در حال حاضر هیچ درمان یا درمان خاصی برای دیستروفی میوتونیک وجود ندارد. هنگامی که ضعف عضلانی بدتر می شود، ساپورت های مچ پا و بریس های ساق پا می توانند کمک کنند. همچنین داروهایی وجود دارند که می توانند میتونی را کاهش دهند. سایر علائم دیستروفی میتونیک مانند مشکلات قلبی و مشکلات چشمی (آب مروارید) نیز قابل درمان هستند.
