آستین های تک بخیه معمولاً روی سه راهی های قدیمی یافت می شوند و عمدتاً در اواسط دهه ۹۰ تولید نمی شوند. اگر پیراهن شما دو ردیف دوخت روی لبه آستین دارد (دو دوخت) به احتمال زیاد یک پیراهن مدرن است.
آیا همه پیراهن های قدیمی تک دوخته هستند؟
این یک صرفه جویی در زمان است. البته، هر تی‌شرت وینتیج جالبی تک دوخت نیست، و هر تی شرت تک دوزی واقعاً قدیمی نیست. تعدادی از برندها از ساختار تک دوخت برای تکرار ظاهر قدیمی استفاده می کنند. و بسیاری از پیراهن‌های قدیمی، به‌ویژه پیراهن‌های دهه 90، ممکن است سرتاسرشان تک دوخته نشوند.
چه زمانی تی شرت ها دوخت شدند؟
با این حال، تی شرت های دو دوخته می توانند تاریخ را از اواخر دهه ۷۰ داشته باشند. نمونه های اولیه دوخت را می توان در لباس های تولید شده در اروپا یافت. اروپا کمی قبل از ایالات متحده به فناوری دوختن دست یافته بود. نمونه‌های رایج دوختن عبارتند از سه راهی‌های فلزی مشکی مانند Venom.
چگونه می توانید تشخیص دهید که یک پیراهن قدیمی است؟
چگونه تشخیص دهیم که چیزی واقعی است
- به لوگوی روی برچسب نگاه کنید. اگر نام برند را نمی شناسید، ممکن است قدیمی باشد. …
- برچسب را برگردانید تا ببینید لباس در کجا ساخته شده است. …
- برچسب ترکیب پارچه را بررسی کنید. …
- به دنبال جزئیات ساخت و ساز منحصر به فرد و/یا کارهای خیاطی دست ساز باشید. …
- زیپ فلزی را بررسی کنید.
چرا تی شرت های تک دوخت بهتر هستند؟
جنس یک تی شرت تک دوخت تقریباً به اندازهمهم است، اگر برابر با خود دوخت نباشد. این تی‌شرت‌ها نرمی دارند که نمی‌توان آن را تکرار کرد. لباس‌های تک دوخت مانند یک پیراهن نخی سفت چین را نگه نمی‌دارند. پارچه نازک و قابل تنفس آنها مانند هیچ چیز دیگری ارزش دارد.
