در ساده‌ترین شکل خود، صلاحیت به اختیار دادگاه برای رسیدگی به یک پرونده اشاره دارد، در حالی که قابل قبولی به مناسب بودن دادگاه برای رسیدگی به پرونده یا اجرای آن اشاره دارد. حوزه قضایی.
تفاوت بین پذیرش و صلاحیت چیست؟
صلاحیت به قدرت دادگاه یا قاضی برای رسیدگی به یک اقدام اشاره دارد. در مقابل، قابل پذیرش بودن مربوط به قدرت یک دادگاه برای تصمیم گیری در مورد یک پرونده در یک مقطع زمانی خاص با توجه به نقص احتمالی موقت یا دائمی ادعا است.
تفاوت بین صلاحیت و پذیرش در حقوق بین الملل چیست؟
به طور متفاوت بیان شده است، در حالی که صلاحیت مربوط به دامنه رضایت دولت برای داوری است، قابل پذیرش بودن به این موضوع مربوط می شود که آیا این ادعا، همانطور که ارائه شد، می تواند یا باید توسط یک دادگاه بین المللی حل و فصل شود ، که در غیر این صورت صلاحیت قضایی پیدا کرده است.
قابلیت در حقوق بین الملل چیست؟
در حقوق بین الملل، قابل پذیرش بودن به «شخصیتی اطلاق می شود که یک درخواست، دادخواست یا مدرک باید ارائه کند تا توسط مرجعی که به آن تسلیم شده است بررسی شود..
داشتن صلاحیت قانونی به چه معناست؟
صلاحیت، در قانون، اختیار دادگاه برای رسیدگی و تعیین پرونده ها. … یک دادگاه همچنین ممکن است دارای اختیار عمل در یک قلمرو خاص باشد. صلاحیت خلاصه، که در آن قاضی یا قاضی استقدرت انجام دادرسی که منجر به محکومیت بدون محاکمه هیئت منصفه می شود، در ایالات متحده به جرایم کوچک محدود شده است.
