استیاران استادهای سطح ابتدایی در کالج ها و دانشگاه ها هستند. یک سمت استادیار معمولاً نیاز به مدرک دکترا و تجربه تدریس و تحقیق در یک زمینه خاص دارد.
تفاوت بین استاد و استادیار چیست؟
پس از سه سال رزیدنتی ارشد، یک پزشک واجد شرایط درخواست برای پست "دستیار" است که معمولاً یک قرار ملاقات معمولی و یک شغل دائمی در کالج های دولتی است. سپس هر 3 تا 5 سالبه "دانشیار" ارتقا می یابد، سپس به عنوان "استاد اضافی" و در نهایت "پروفسور" می شود.
چرا به آن استادیار می گویند؟
"دستیار" هنوز تدریس می کند. کلمه دستیار برای نشان دادن رتبه در سیستم دانشگاهی وجود دارد. برخی طولانی‌تر تدریس کرده‌اند و موفق‌تر هستند و بر این اساس پاداش دریافت می‌کنند. در واقع، نامیدن شخص "دستیار پروفسور جونز" بسیار ناخوشایند و دست و پا گیر خواهد بود.
چه کسی می تواند استادیار شود؟
NET- آزمون ملی واجد شرایط بودن (NET) توسط UGC (کمیسیون کمک هزینه دانشگاه) انجام می شود. برای واجد شرایط بودن این آزمون، داوطلب باید دارای مدرکبا حداقل 55٪ نمره از یک دانشگاه شناخته شده باشد. پس از احراز شرایط این آزمون، داوطلبان واجد شرایط درخواست برای پست استادیار هستند.
آنچه برای دستیار شدن لازم استپروفسور؟
در حالی که همه دانشگاه‌ها نیازی به داشتن مدرک دکترا از استادیار ندارند، بسیاری از دانشگاه‌ها ترجیح می‌دهند که استادیار در رشته انتخابی خود مدرک دکترا داشته باشند. تکمیل اکثر برنامه های دکترا می تواند تا شش سال طول بکشد که شامل زمانی است که برای تحقیق و نوشتن پایان نامه خود صرف می کنید.
