تعیین سن سنجی رادیومتری که اغلب به آن تاریخ گذاری رادیواکتیو می گویند، تکنیکی است که برای تعیین سن موادی مانند سنگ ها استفاده می شود. این بر اساس مقایسه بین فراوانی مشاهده شده ایزوتوپ رادیواکتیو طبیعی ایزوتوپ رادیواکتیو است. انواعی که در اینجا مورد بحث قرار خواهیم داد عبارتند از: آلفا، بتا، و گاما (ذکر شده در افزایش توانایی نفوذ در ماده). واپاشی آلفا فقط در عناصر سنگین‌تر از عدد اتمی 52 یعنی تلوریم دیده می‌شود. https://courses.lumenlearning.com › حالت‌های-واپاشی-رادیواکتیو
حالت‌های واپاشی رادیواکتیو | مقدمه ای بر شیمی
و محصولات پوسیدگی آن، با استفاده از نرخ پوسیدگی شناخته شده.
آیا دوستیابی رادیومتری سن را اندازه می گیرد؟
دوره‌سنجی رادیومتری، که بر تجزیه قابل پیش‌بینی ایزوتوپ‌های رادیواکتیو کربن، اورانیوم، پتاسیم و دیگر عناصر
تکیه دارد، تخمین سنی دقیقی را برای رویدادهای مربوط به شکل‌گیری زمین ارائه می‌کند. بیش از 4.5 میلیارد سال پیش.
چرا تاریخ سنجی رادیومتری دقیق نیست؟
از آنجایی که کربن-14 در مقایسه با سایر ایزوتوپ‌هاینسبتاً سریع تجزیه می‌شود، فقط می‌توان از آن برای تاریخ‌گذاری چیزهایی استفاده کرد که کمتر از ۶۰۰۰۰ سال قدمت دارند. هر چیز قدیمی‌تر آنقدر کربن 14 کم خواهد داشت که نمی‌توانی آن را دقیق اندازه‌گیری کنی.
هدف از تاریخ گذاری رادیواکتیو چیست؟
تعیین رادیواکتیو چیست؟تاریخ گذاری رادیواکتیو روشی برای تعیین سن سنگ ها و کانی ها با استفاده از ایزوتوپ های رادیواکتیو است. این روش برای سنگهای آذرین و دگرگونی مفید است که با روش همبستگی چینه شناسی که برای سنگهای رسوبی استفاده می شود نمی توان تاریخ آن را تعیین کرد. بیش از 300 ایزوتوپ طبیعی شناخته شده است.
چگونه تاریخ گذاری رادیومتریک را محاسبه می کنید؟
D=D0 + D بنابراین، D=D0 + N (e λ t – 1) یا، برای λ t کوچک، D=D0 + N λ t، این معادله اساسی واپاشی رادیواکتیو است که برای تعیین سن سنگ ها، کانی ها و خود ایزوتوپ ها استفاده می شود. D و N را می توان اندازه گیری کرد و λ به طور تجربی برای تقریباً تمام هسته های ناپایدار شناخته شده تعیین شده است.
