رهبری موقعیتی یک روش تنظیم سبک مدیریتی برای انطباق با هر موقعیت یا وظیفه و نیازهای تیم یا اعضای تیم است. نظریه رهبری موقعیتی توسط کن بلانچارد و پل هرسی در سال 1969 با این تصور که سبک رهبری "یک اندازه برای همه" وجود ندارد، توسعه یافت.
معنای نظریه رهبری موقعیتی چیست؟
نظریه موقعیتی رهبری به رهبرانی اطلاق می شود که سبک های رهبری متفاوتی را با توجه به موقعیت و سطح توسعه اعضای تیم خود اتخاذ می کنند. این یک راه مؤثر برای رهبری است، زیرا با نیازهای تیم سازگار می شود و تعادل مفیدی را برای کل سازمان ایجاد می کند.
اصل اصلی رهبری موقعیتی چیست؟
نظریه های موقعیتی رهبری بر روی این فرض کار می کنند که مؤثرترین سبک رهبری از موقعیتی به موقعیت دیگر تغییر می کند. برای اینکه یک رهبر مؤثرتر و موفق ترین باشد، باید بتواند سبک و رویکرد خود را با شرایط مختلف تطبیق دهد.
4 سبک رهبری رهبری موقعیتی چیست؟
چهار سبک رهبری رهبری موقعیتی ®
- سبک 1- گفتن، کارگردانی یا راهنمایی.
- سبک 3 - مشارکت، تسهیل یا همکاری.
- سبک 4 - تفویض اختیار، توانمندسازی یا نظارت.
نمونه هایی از رهبری موقعیتی چیست؟نظریه؟
آنها عبارتند از:
- گفتن یا کارگردانی. بر اساس این سبک، رهبران قدرت تصمیم گیری را اعمال می کنند و همانطور که از نام آن پیداست، آنها را به بقیه اعضای تیم «گفتن» می کنند. …
- کوچینگ یا فروش. …
- شرکت کردن یا اشتراک گذاری. …
- تفویض اختیار.
