در روانکاوی، لغزش فرویدی، که به آن پاراپراکسی نیز می گویند، خطا در گفتار، حافظه یا کنش فیزیکی است که به دلیل تداخل یک آرزوی فروکش ناخودآگاه یا رشته درونی فکر رخ می دهد.
نمونه های لغزش فرویدی چیست؟
به گفته روانپزشک زیگموند فروید، لغزش به عنوان ظهور محتویات ضمیر ناخودآگاه تعبیر می شود. برای مثال، زنی ممکن است بخواهد به دوستش بگوید، "من خیلی عاشق جان هستم." اما ممکن است به جای گفتن نام جان، نام دوست پسر سابقش را بگوید.
لغزش فرویدی چه چیزی را آشکار می کند؟
لغزش فرویدی، یا پاراپراکسی، یک اشتباه کلامی یا حافظه ای است که اعتقاد بر این است که با ذهن ناخودآگاه مرتبط است. این لغزش‌ها ظاهرا افکار و احساسات پنهانی را که مردم در خود نگه می‌دارند، آشکار می‌کنند.
چرا به آن لغزش فرویدی می گویند؟
لغزش فرویدی نامگذاری شده از زیگموند فروید، که در کتاب آسیب شناسی روانی زندگی روزمره در سال ۱۹۰۱، تعداد زیادی از به ظاهر پیش پا افتاده، حتی عجیب و غریب، یا خطاها و لغزش های بی معنی، به ویژه پاراپراکسی سیگنورلی.
آیا لغزش های فرویدی درست است؟
بیشتر این را به لغزش فرویدی می گویند، که بر اساس نظریه روانشناس زیگموند فروید است که این اتفاقات در واقع خواسته های پنهان و ناخودآگاه شما را آشکار می کند. پس آیا این نظریه دیرینه درست است؟ معلوم شد، نه واقعا.
