فیبر رژیمی به عنوان کربوهیدرات غیرقابل هضم تعریف می شود و ممکن است فیبری باشد یا نباشد. توجه داشته باشید که کربوهیدرات حاوی نیتروژن نیست، فقط کربن، هیدروژن و اکسیژن دارد. این از فرآیندی ناشی می شود که طی آن گیاهان سبز از انرژی در نور خورشید برای تبدیل آب و دی اکسید کربن به کربوهیدرات و اکسیژن (فتوسنتز) استفاده می کنند.
چه کربوهیدرات هایی قابل هضم نیستند؟
کربوهیدرات های کم هضم (LDCs) کربوهیدرات هایی هستند که به طور ناقص یا در روده کوچک جذب نمی شوند اما حداقل تا حدی توسط باکتری های روده بزرگ تخمیر می شوند. فیبر، نشاسته مقاوم، و الکل های قند انواع LDCs هستند.
کدام نوع کربوهیدرات غیرقابل هضم است؟
نشاسته مقاوم . نشاسته و محصولات تجزیه نشاسته که توسط آنزیم های روده کوچک انسان سالم غیر قابل هضم هستند به عنوان نشاسته مقاوم نامیده می شوند. این در طیف گسترده ای از غذاهای حاوی کربوهیدرات به نسبت های مختلف وجود دارد.
کدام غذاها غیرقابل هضم هستند؟
فیبر به بخش غیر قابل هضم غذاهای گیاهی اشاره دارد. وقتی فردی غذاهای پر فیبر می خورد، معمولاً برخی از مواد هضم نشده در مدفوع ظاهر می شود زیرا بدن نمی تواند مواد سفت را به طور کامل تجزیه کند.
این غذاها شامل:
- لوبیا.
- seeds.
- ذرت.
- نخود.
- پوست سبزیجات.
- سبزیجات برگدار.
- مطمئندانه ها.
- هویج.
کربوهیدرات های غیرقابل هضم برای چه مواردی استفاده می شود؟
نتایج نشان می دهد که کربوهیدرات های غیرقابل هضم، همانطور که در BK وجود دارد، پتانسیل این را دارند که تنظیم گلوکز را در افراد سالمدر یک دوره زمانی 16-10.5 ساعت تسهیل کنند و نشانگرهای التهابی را کاهش دهند. کاهش FFA، کاهش احساس گرسنگی و کاهش مصرف انرژی در ناهار بعدی.
