ایزوتوپ های پایدار به عناصر دیگر تجزیه نمی شوند . در مقابل، ایزوتوپ‌های رادیواکتیو ایزوتوپ‌های رادیواکتیو یک رادیونوکلئید (نوکلید رادیواکتیو، ایزوتوپ رادیواکتیو یا ایزوتوپ رادیواکتیو) اتمی است که دارای انرژی هسته‌ای اضافی است که آن را ناپایدار می‌کند. … تجزیه رادیواکتیو می تواند یک هسته پایدار تولید کند یا گاهی اوقات یک رادیونوکلئید ناپایدار جدید تولید می کند که ممکن است دچار فروپاشی بیشتر شود. https://en.wikipedia.org › wiki › رادیونوکلئید
رادیونوکلئید - ویکی پدیا
(به عنوان مثال، 14 درجه سانتیگراد) ناپایدار هستند و به عناصر دیگر تجزیه می شوند. پیوندهای شیمیایی و نیروهای جاذبه اتم‌های دارای ایزوتوپ‌های پایدار سنگین قوی‌تر از ایزوتوپ‌های رایج‌تر و سبکتر یک عنصر است.
کدام ایزوتوپ پایدار است؟
ایزوتوپ پایدار است که تشعشع ساطع نمی کند، یا اگر این کار انجام شود نیمه عمر آن بیش از حد طولانی است که قابل اندازه گیری نیست. اعتقاد بر این است که پایداری هسته یک ایزوتوپ با نسبت نوترون به پروتون تعیین می شود.
چگونه می دانید که ایزوتوپ پایدار است؟
عامل اصلی برای تعیین پایداری یک هسته نسبت نوترون به پروتون است. عناصر با (Z<20) سبکتر و هسته این عناصر و نسبت 1:1 هستند و ترجیح می دهند به همان میزان پروتون و نوترون داشته باشند. کربن دارای سه ایزوتوپ است که دانشمندان معمولاً از آنها استفاده می کنند: C12، C13، C14.
چند نمونه از ایزوتوپ های پایدار چیست؟
نمونه هایی از Stableترکیبات ایزوتوپی
- Oxygen-18, Oxygen-17 Water.
- Oxygen-18 Water.
- Oxygen-17 Water.
- آب سنگین (اکسید دوتریوم)
- آب سنگین (اکسید دوتریوم)
- استروئیدها و هورمون ها - 13C و 2H.
- کلسترول - 13C و 2H.
- هیدروکسی کلسترول.
دو ایزوتوپ پایدار کدامند؟
3.4 نتیجه گیری. ایزوتوپ های پایدار اکسیژن، کربن و نیتروژن برای بازسازی تغییرات آب و هوایی و اقیانوس شناسی گذشته مفید هستند.
