باورها. ما از wild به عنوان گذشته اراده برای توصیف باورهای گذشته درباره آینده استفاده می کنیم: فکر می کردم دیر می کنیم، بنابراین باید سوار قطار شویم.
آینده در گذشته؟
آینده در گذشته از قوانین مشابهی پیروی می کند که شکل های ساده آینده و فعل استمراری. Would برای صحبت در مورد وعده یا پیش‌بینی آینده گذشته بدون هیچ مدرکی استفاده می‌شود.. Was/Wing to برای صحبت در مورد یک برنامه قبلی، قصد یا یک پیش‌بینی با شواهد در مورد آینده استفاده می‌شود.
زمان گذشته اراده است؟
از نظر فنی، wild زمان گذشته ی will است، اما یک فعل کمکی است که کاربردهای زیادی دارد، که برخی از آنها حتی زمان حال را بیان می کنند.
در مثال های زمان آینده؟
می توانم بگویم، می دانستم که به من کمک می کنی. بنابراین در گذشته می دانستم که در آینده اما قبل از این، شما به من کمک خواهید کرد. پس گوینده این را می گوید، حالا بعد از اینکه شنونده در کاری به آنها کمک کرد. بنابراین من از کسی کمک دریافت کردم و می توانم این را بگویم.
آینده آیا در مقابل اراده؟
تفاوت اصلی بین اراده و اراده این است که اراده برای احتمالات واقعیاستفاده می شود در حالی که از اراده برای موقعیت های تصوری در آینده استفاده می شود.
