برای کاهش نرخ بهره برای افزایش سطح مخارج در طول رکود اقتصادیمی خواهد. منتقدان این نظریه بیان می‌کنند که این نظریه قانون سی را نادیده می‌گیرد که خواستار سرمایه‌گذاری در کالاهای سرمایه‌ای قبل از دستیابی به هر سطحی از هزینه است، و تورم یا کاهش قیمت‌ها را در نظر نمی‌گیرد.
آیا پارادوکس صرفه جویی همیشه برقرار است؟
بنابراین، در حالی که پارادوکس ممکن است در سطح جهانیوجود داشته باشد، لازم نیست در سطح محلی یا ملی باقی بماند: اگر یک کشور پس‌انداز را افزایش دهد، می‌توان آن را با معامله جبران کرد. شرکای مقدار بیشتری نسبت به تولید خود مصرف می کنند، به عنوان مثال، اگر کشور پس انداز صادرات را افزایش دهد و شرکای آن واردات را افزایش دهند.
چرا پس انداز بد است؟
پس انداز برای فعالیت اقتصادی مضر است، زیرا تقاضای بالقوه برای کالاها و خدمات را تضعیف می کند. فعالیت اقتصادی به عنوان یک جریان دایره ای پول به تصویر کشیده می شود. … با این حال، اگر مردم نسبت به آینده اعتماد کمتری داشته باشند، تصور می شود که از مخارج خود کم کرده و پول بیشتری احتکار خواهند کرد.
چگونه تناقض صرفه جویی با رکود بزرگ مرتبط است؟
در مواقع افسردگی استدلال می شود که افزایش پس انداز با کاهش بیشتر تقاضا وضعیت را بدتر می کند. به‌طور اجتناب‌ناپذیری از این نتیجه می‌شود که تلاش افراد برای برآوردن نیازهای آینده‌شان، یعنی بازنشستگی، با پس‌انداز ممکن است به نفع شخصی آنها باشد، اما به قیمت آسیب رساندن به اقتصاد.
چگونه پارادوکس ازصرفه جویی برای مدت کوتاهی بر اقتصاد تأثیر می گذارد؟
پارادوکس صرفه جویی این نظریه است که افزایش پس انداز در کوتاه مدت می تواند پس انداز یا بهتر است بگوییم توانایی پس انداز را در بلندمدت کاهش دهد. پارادوکس صرفه جویی از مفهوم کینزی اقتصاد مبتنی بر تقاضای کل ناشی می شود. افزایش نرخ پس انداز مصرف را کاهش می دهد.
