راسوها در ابتدا در تعداد بیشتری نسبت به استوات معرفی شدند. به طور متوسط، طول بدن مردان 187 تا 325 میلی متر (7.4-12.8 اینچ)، در حالی که ماده ها 170 تا 270 هستند. میلی متر (6.7-10.6 اینچ). اندازه دم 75 تا 120 میلی متر (3.0-4.7 اینچ) در نرها و 65 تا 106 میلی متر (2.6-4.2 اینچ) در ماده ها است. در مردان، اندازه پای عقبی 40.0-48.2 میلی متر (1.57-1.90 اینچ) است، در حالی که در زنان 37.0-47.6 میلی متر (1.46-1.87 اینچ) است. https://en.wikipedia.org › wiki › Stoat
Stoat - ویکی پدیا
اما رشد نکرده اند - احتمالا به دلیل عدم وجود طعمه آسان فراوان. برنامه‌های کنترلی برای مدیریت و حذف آفات حیوانی، مانند راسو، برای بقای گونه‌ها و اکوسیستم‌های بومی خاص نیوزلند ضروری است.
چرا قلیان و راسوها به NZ معرفی شدند؟
فرت ها در دهه 1880 از اروپا به نیوزیلند معرفی شدند، همراه با راسوها و راسوها، برای کنترل خرگوش هایی که خارج از کنترل تولید مثل می کردند..
راسوها چه زمانی به نیوزلند معرفی شدند؟
راسوها و موش خرماها نیز سوسیس هستند. هر سه گونه در اوایل سال 1879 برای کنترل خرگوش هایی که چراگاه گوسفندان را از بین می بردند به نیوزیلند معرفی شدند. از همان اوایل، گودال‌ها تأثیر مخربی بر حیات پرندگان منحصربه‌فرد نیوزلند داشته‌اند.
راسوها در نیوزلند کجا یافت می شوند؟
در نیوزیلند، راسوها بسیار نادرتر از خرچنگ و فرت هستند و ممکن است توسط آنها جابجا شوند.استات ها آنها در جنگل‌های ما، در علفزارهای گز و در زمین‌های کشاورزی مشاهده شده‌اند. راسوها در علفزارهای ناهموار شایع تر از گودال ها هستند، احتمالاً به دلیل فراوانی موش.
Stoats چگونه به نیوزلند معرفی شدند؟
Stoats در 1884 به نیوزیلند معرفی شدند تا خرگوش ها و خرگوش ها را کنترل کنند. دانشمندان و دوستداران پرندگان هشدار دادند که آنها خطری برای پرندگان بومی ما خواهند بود، اما هشدارهای آنها نادیده گرفته شد. … آنها به سرعت حرکت می کنند و در بالا رفتن از درختان خوب هستند تا بتوانند بچه پرندگان و تخم مرغ را در لانه بخورند.
